Oops, we’re doing it again!

Het is bijna zover: nog maar 2 nachtjes slapen en dan vertrekken we alweer naar de andere kant van de wereld! Een idee dat we soms nog steeds bizar* vinden (gaan we nou echt nóg een keer?), maar natuurlijk vooral heel erg leuk.

* In de categorie ‘ook bizar’: mijn geliefde broeder Thijs vertrekt op precies dezelfde dag als wij een halfjaar naar Zuid-Oost Azië om daar te backpacken! Helaas vliegen wij ‘s ochtends en hij ‘s avonds, anders hadden we gezellig samen naar Schiphol gekund. Ook hij houdt een blog bij en die vind je hier.

---

Zoals je in de laatste blog van de vorige reis las, waren we van plan om na thuiskomst in september 2019 een half jaar hard te werken en dan hop weer verder te reizen. Het is maar goed dat we één dag na thuiskomst al beseften dat dit financieel niet echt haalbaar was, want anders was de coronapandemie een nog grotere teleurstelling geweest. En alhoewel de pandemie natuurlijk verre van leuk was, heeft het ons wel geholpen om hard(er) te sparen en nog meer zin te krijgen om de wereld verder te verkennen. Ik denk oprecht nog élke dag aan de vorige reis!

De afgelopen tijd

De afgelopen 3,5 jaar hebben we niet stilgezeten: we vonden allebei leuke banen (die van mij moest wel het veld ruimen voor deze reisplannen 😉), Allard promoveerde tot dr. van Altena, en met de bus verkenden we voor ons nog onbekende delen van Europa: de Ardennen, Oostenrijk, IJsland (lees hier de IJsland-blog), de Vogezen en Fontainebleau (het magische boulderbos bij Parijs). En Friesland, Drenthe, Limburg en Noord-Holland mogen natuurlijk niet ontbreken in dit lijstje!

Busklussings

Tijdens de saaie lockdowns vermaakten we ons ook met het verbouwen van ons busje (dat nog steeds geen naam heeft, maar nu is het te laat om ‘m nog te dopen vinden we). Alhoewel we in het algemeen heel tevreden waren met ons zelfgeknutselde interieur, ondervonden we in de 6 maanden dat we erin woonden toch wat problemen.

Probleem 1: vijftig tinten grijs

Dit valt natuurlijk absoluut in de categorie First World Problems, maar het interieur was wel echt heel grijs. Van de gordijnen tot de muren. We vrolijkten ‘t op met gekleurde ladefrontjes, zeil met tegelpatroon tegen de muur en zijpanelen, een nieuw gordijnstofje en als klap op de vuurpijl een vrolijk junglebehangetje. Dat behang bleef overigens niet plakken, dus we hebben het na een jaar opnieuw moeten behangen, dus nu is het op hoop van zegen dat het wel blijft zitten.

Probleem 2: de 1^e Wet van Newton

Onder het bed/de bank bewaren we heel veel spullen, van de wasmand tot campingstoeltjes. Die lagen allemaal los op een oppervlakte van ongeveer 3m². Na de eerste keer remmen lagen die spullen niet meer op hun plek. We losten het tijdens onze eerste reis op met een bungee cord aan de bedpoten, wat best ok werkte als de wegen niet al te hobbelig waren en we niet hard remden. Maargoed, dat gebeurde dus bijna elke dag wél. Daarom maakten we nu 2 grote lades voor de losse spullen. Door onze precision engineering glijdt de la aan de achterkant preciés langs de zijdeur, wat een perfectie! (Lees: het past geheel per ongeluk perfect, want hier hadden we niet over nagedacht, haha.)

Probleem 3: natte boodschappen en broccoli met vuilniszaksmaak

In busje 1.0 stond een prachtige koelbox (je weet wel, die waar ik op moest staan als Allard het bed uitklapte, zie hier). Eens in de 3-4 dagen kochten we een zak ijs. Die smolt, en ijszakken zijn niet waterdicht. Alle boodschappen in een plas. We dachten dit probleem te tackelen door de ijszak in een vuilniszak te doen, maar ook vuilniszakken zijn niet waterdicht. Diepvrieszakken broccoli zijn óók niet waterdicht. Bovendien kun je in Amerika alleen geparfumeerde vuilniszakken kopen (Amerika is zo raar 🥰). Zo dreven onze broccoliroosjes dus in water met vuilniszakgeur- en smaak. Hmmmm. Maar mensen, we hebben dé oplossing! Allard heeft er een nier voor verkocht, maar ons busje beschikt nu over de SnoMaster SMDZ-TR42 42 Litre AC/DC Fridge and Freezer! Dit is zonder dollen écht een levenskwaliteitverhoger voor de vanlifer. En oja, om ‘m te laten functioneren moest er ook een zonnepaneeltje op het dak, dus dat fixten we ook nog even!

Probleem 4: kapot dak

Er zaten wat scheurtjes in de verflaag van het dak, waardoor er water in de houten balkjes van het dak was gekomen. Dit moest weer waterdicht gemaakt worden, wat uitmondde in de meest vreselijke klus in de geschiedenis van busklussen. Het idee was dat we de scheurtjes met glasvezel zouden repareren. Maar dat lukte niet. En hoe meer we het probeerden, hoe erger het werd. Ik heb zonder grappen staan huilen op de ladder omdat ik dacht dat het niet meer goed zou komen en we de hele bus (of in ieder geval het dak) verpest hadden. Gelukkig is Allard een fantastische klusser, want het is uiteindelijk (met veel gescheld) toch een soort van goedgekomen. Je ziet bijna niks meer van de bobbels die nu op het dak zitten. Helaas blijkt de verf nu op andere plekken van het dak gescheurd, wat wel een serieus probleem gaat worden in de toekomst, maar daar kijken we later wel naar.

Probleem 5: loze ruimte

Als je leeft op 5m², moet elk hoekje en gaatje benut worden voor spullen. Maakt niet uit dat de fluitketel naast de reserve-remblokjes ligt, als het maar precies past. In busje 1.0 was er nog best veel ruimte onbenut, vandaar dat we wat extra lades maakten. Tijdens onze vakantie in Frankrijk bleek in één la precies een baguette in te passen, vandaar dat we die nu de ‘de stokbroodla’ noemen. 

Overige dingen

Het kraantje doet het weer, de watertanks zijn weer schoon, de kastjes hebben weer een laklaagje, en gelukkig besloot de bus een paar weken geleden heel erg kapot te gaan, precies op tijd om nog in Nederland naar de garage te kunnen. Toptiming! Verder installeerden we op een superdupergeheime plek een kluisje voor contant geld en paspoorten, want dit leek ons wel veilig voor Mexico.

De laatste weken

De laatste weken stonden voor Allard in het teken van nog keihard werken aan Praat met de Dokter en tussendoor van alles regelen. Ik ben half januari gestopt met werken en heb mijn tijd ook besteed aan heel veel dingen regelen, uitzoeken, opruimen en kopen. Zo’n lange reis heeft toch wel wat voeten in de aarde… van je afvragen of je wel genoeg onderbroeken hebt om de tijd tussen wasserettes te overbruggen (nee, dus onderbroeken moesten op het boodschappenlijstje) tot aan de Amerikaanse overheid verklaren dat je niet van plan bent genocide te plegen zodat je een reisvergunning krijgt (dit is oprecht een vraag op het ESTA-aanvraagformulier). En van een bizarre hoeveelheid formulieren invullen voor de verscheping en verzekering van de bus tot heel ons hebben en houden in dozen stoppen en voor de zoveelste keer vier trappen naar beneden sjouwen. Gelukkig hebben we ook de tijd gehad om gezellig te eten met vrienden en familie en een afscheidsfeestje te geven.

Vandaag hadden we een romantisch valentijnsuitje naar de haven van Antwerpen, waar we de bus achterlieten op een groot parkeerterrein. Die staat klaar om volgende week op de boot naar Mexico te gaan! Dit avontuur verliep een stuk relaxter dan de vorige keer dat we de bus weg brachten voor verscheping (daarover lees je hier). Binnen een uurtje waren we weer weg!

Het plan

Ons reisplan ziet er zo uit:

• We vliegen eerst naar Costa Rica, waar we met een superstoere jeep-achtige 4-wheeldrive met daktent dit prachtige land gaan verkennen. 
• Van Costa Rica vliegen we naar Mexico-Stad, waar we een dag of vijf blijven. Hierna reizen we in een paar dagen tijd al backpackend naar de havenstad Veracruz. De precieze reisroute weten we nog niet.
  • Dit is eigenlijk een geluk bij een ongeluk! De boot waarop ons busje gaat, heeft een week vertraging. Eigenlijk zouden we direct van Costa Rica naar Veracruz vliegen, maar we willen daar niet een week (of meer) wachten tot de boot eindelijk aankomt. Dus op deze manier gaan we ook nog het backpackleven ervaren! 
• In Veracruz pikken we ons geliefde busje op uit de haven. (Hopelijk, ik blijf het een spannend punt vinden of ‘ie op de goede boot gaat en op tijd weer uitgeladen gaat, maar dit komt ongetwijfeld net als vorige keer helemaal goed, haha!)
• Vanaf dan hebben we ongeveer 6 maanden de tijd, die we willen opdelen in 2 maanden Mexico, 3 maanden VS en 1 maand Oost-Canada.
• Vanaf Halifax vertrekken zowel de bus als wij weer naar huis.

Op de kaart ziet dat er ongeveer zo uit:

---

Dit is dus het globale plan, maar bedenk even dat we vorige keer spontaan naar Alaska zijn gereden… dus wie weet waar we deze keer terecht komen! We kijken in ieder geval uit naar de jungle en alle bijbehorende dieren in Costa Rica, slapen in een daktent (dat staat al een tijdje op de ‘bucketlist’), de prachtige natuur, bijzondere cultuur en het heerlijke eten in Mexico, de overweldigende natuur in Amerika en Canada en gewoon überhaupt weer rondrijden in dat bizarre, geweldige, mooie en lelijke Amerika. En het meest van alles hebben we zin om weer in het busje te wonen, nieuwe dingen te leren, alleen maar leuke dingen te doen met z’n tweetjes, en elke dag met een ander uitzicht wakker te worden ❤️

We houden jullie op de hoogte via deze blog, met natuurlijk een hoop jaloersmakende foto’s. Ik heb echt zin om ze weer te schrijven! TIP: rechts op de homepage vind je een plek om je mailadres achter te laten, zodat je een update krijgt als we een nieuwe blog hebben! Nieuw is dat we met dank aan Bob nu ook beschikken over een GoPro, dus we zijn van plan om ook wat bewegende beelden toe te voegen! We moeten even kijken hoe dat gaat, want volgens mij is het best lastig om een leuk filmpje te maken. We hebben in ieder geval 0,0 ambitie om travelvloggers te worden, dus de woorden ‘vergeet niet te liken en subscriben’ zul je niet uit onze monden horen, beloofd.

De volgende keer dat je van ons hoort, zal waarschijnlijk vanuit Mexico City zijn. Bij de vorige reis kwam vanuit alle hoeken na 2 dagen al de vraag waar nou onze blog bleef, maar we moeten natuurlijk eerst wat beleven voordat we iets kunnen schrijven hè 😉. Eerst 3 weken genieten van Costa Rica. Ik voorspel dat we gaan schrijven over het heerlijke weer (een graad of 27), luiaarden, apen, toekans, watervallen, koffie- en chocoladeproeverijen, ziplinen, crossen over modderweggetjes, vulkanen, stranden en hangmatten. Al jaloers? Tot dan!