De vloer is lava!

Onze laatste week in Amerika is aangebroken! We zagen weer ontzettend mooie dingen, met als thema ‘water’. Water in een rivier, water in een meer, water dat valt, water in de zee, en water uit de hemel. In het mooie Oregon reden we door vulkaanlandschap, langs een prachtige kustweg en bezochten we de hippe stad Portland. Op het regenachtige Olympic Peninsula in de staat Washington zagen we zee, regenwoud én bergen in één National Park.

Donderdag 30 mei

Ken je die grap van twee Nederlanders die geisers wilden bekijken?

Voor vandaag stond Lassen Volcanic National Park op het programma, waar dus mooie geisers zijn. We hadden op internet al gezien dat een deel van de weg nog dicht was vanwege een metersdikke laag sneeuw. Toen we eenmaal binnen waren bleek je letterlijk maar één mijl te kunnen rijden… dus dat hebben we maar gedaan. Aan het eind van die mijl was een bubbelende modderpoel die extreem naar zwavel stonk. Dat was best wel cool, maar ook het enige dat er te zien was. In een recordtijd van een halfuur waren we dus alweer uit het Park. We vonden dat we hiervoor geen bumpersticker verdiend hadden 😋.

Gelukkig zijn er in ons volgende reisdoel Yellowstone ook geisers. Maar… we besloten ter plekke om onze route te veranderen en via Oregon en Washington naar Canada te rijden. Dat is een logischere én leukere route. Zonder geisers weliswaar, maar we komen vast ooit nog wel in Yellowstone ☺️. (Misschien zelfs nog op deze reis, als de Amerikaanse border patrol even meewerkt.)

De rest van de dag reden we dus, naar staat #13 van deze reis: Oregon! Verder weinig avonturen, behalve dat Allard zijn queeste om de meest bizarre cereals te proberen naar the next level tilde met de smaak Maple-Bacon-Donut (limited edition). (Spoiler alert: deze zak is niet leeg gegaan.)

Vrijdag 31 mei

Nog een National Park afgevinkt vandaag: Crater Lake. Een meer dat is ontstaan toen de druk in een vulkaan zo hoog werd dat ‘ie ontplofte, waarna smeltwater de blootgelegde kamer in stroomde. Omdat er geen stroompjes in/uit het meer gaan, is het water extreem helder en blauw 😍. Het grappige is dat er wel vissen in het meer leven. Hoe dan? Die zijn ooit geïntroduceerd door een park manager die het maar saai vond dat je alleen kon wandelen, en dus wilde dat mensen ook konden vissen 👍🏻. Ook in dit park konden we maar één mijl rijden vanwege alle sneeuw, maar het meer was wel goed te zien (bumperstickerwaardig dus). Supermooi, superblauw, wow! (Maar ook hier stonden we vrij snel weer buiten het Park.)

Verder gereden naar The Avenue of the Giant Boulders: een veel te epische naam voor een rivier waar hele grote rotsblokken in liggen 😉. Daarna naar een waterval, waarvoor we door een mooi (en nat) stukje bos moesten lopen. En tot slot naar een hotpool. (Vandaag was een samenvatting van Oregon: meren, rivieren, watervallen en hotpools.) Bij die hotpool waren nogal veel obscure mensen, dus het was niet echt aanlokkelijk om er in te gaan zitten… maar overgeslagen dus.

Zaterdag 1 juni

Vandaag ging zo: stukje rijden – boom op de weg – 20 minuten terug rijden – stukje verder rijden – sneeuw op de weg – 20 minuten terug rijden – willen zwemmen in een mooi meer – veel te koud (ik ben nog tot m’n knieën geweest, Allard durfde niet eens z’n teen erin te stoppen 🥶) – stukje verder rijden – sneeuw op de weg – 20 minuten terugrijden – LAAT MAAR ZITTEN DIE WATERVAL – naar de kampeerplek rijden – sneeuw op de weg – gelukkig was er een camping vlakbij. Echt een succesvolle dag dus haha 😂.

We stonden wel op een hele mooie kampeerplek, met uitzicht op de bergen en een vlakte met stroompjes waar kerstbomen in stonden 🎄. Daar hebben we lekker gelezen 🙂.

Zondag 2 juni

Vanuit het plaatsje Bend vertrokken we voor Brews & Views, oftewel kanoën en bier drinken! Met een leuke gids en twee relaxte mensen werden we in drie kwartier door het bos gereden naar een vulkaanmeer. De gids wist van alles te vertellen over het landschap, de bomen en de dieren, superleuk 😃.

Na een korte instructie over peddelen gingen we het meer op. Dit meer was al net zo blauw als Crater lake 😍 Ook hier zitten vissen, ter vermaak van mensen: elk jaar dumpen ze met een helicopter duizenden zalmen en andere vissen 😐.

Toen was het tijd voor bier! De gids had allemaal lokale speciaalbiertjes meegenomen en wist daar van alles over te vertellen. Lekker 🍻. ’s Avonds hebben we nog meer biertjes geproefd bij een brouwerij (Oregon = bier).

Maandag 3 juni

In het leuke plaatsje Bend hebben we idioot lekker ontbeten bij een bakker 🤤 (en de helft ingepakt voor lunch, want het was veel…) Vandaag gingen we weer een waterval bekijken! Dat werd nog even uitgesteld vanwege… sneeuw op de weg. Alweer! Dus nog een stuk omrijden. En op die weg was een vrachtwagen nieuwe strepen op de weg aan het schilderen, dus dat schoot ook voor geen meter op.

Gelukkig zijn er zo veel watervallen in Oregon dat we maar gewoon ergens gestopt zijn en een leuke wandeling naar twee watervallen gemaakt hebben. Daarna konden we weer verder rijden naar de Proxy Falls, wat een hele grote waterval was! We moesten er een flink stuk voor lopen door het bos, over boomstammen en door vulkanisch gesteente. Ik weet niet zo goed wat ik erover moet schrijven, behalve dat het mooi was maar dat er zo veel bomen voor de waterval stonden dat je ‘em amper kon zien 😋.

Aan het eind van de middag zagen we de zee weer!

Dinsdag 4 juni

Een roadtripdag langs de kust, over de Highway 101 (dezelfde weg die we in Californië reden en waar we niks zagen door de mist). Heel erg mooi! Kliffen, superblauw water dat op rotsen botst, vuurtorens, strand… Misschien wel mijn favoriete uitzicht.

Bij Cape Perpetua (ontdekt door James Cook!) zijn we naar het strand gelopen. Het was nog net eb, waardoor we de tide pools konden zien (gaten in rotsen waar tijdens eb water in blijft staan). We hebben zee-egels, knalpaarse anemonen, gigantische mosselen, krabbetjes en – met veel moeite – een verstopte zeester gezien. Zo cool 😁🐚🦀. (Het was wel moeilijk op de foto te zetten.)

Verder zagen we heel veel kliffen en stukken kust waar de zee zo hard en lang heeft ingebeukt op het vulkanisch gesteente dat er inhammen zijn ontstaan, waar het zeewater instroomt en opspuit. En ja, terwijl ik dit schrijf besef ik dat hier zó veel grapjes over te maken zijn 🤭😬

Tijd om de kust voorlopig gedag te zeggen. Helaas, wat is dit mooi zeg! Dit uitzicht gaat wat mij betreft nooit vervelen. We sliepen op een grasveld bij een boerderijwinkel waar ze heel veel lekkere kaas en wijn verkochten, hmm. Dus we kochten lekkere kaas en wijn.

Woensdag 5 juni

Onderweg naar Portland kwamen we langs een bordje waarop stond dat we precies halverwege de evenaar en de poolcirkel waren! Cool toch? (En een extra bevestiging dat we toch niet naar de poolcirkel gaan rijden als we in Canada/Alaska zijn, wat een soort half plan was. Te ver weg.)

Portland was best een leuke stad. Redelijk schoon, mensen liepen er (😱), leuke cafeetjes en restaurants… Maar toch, Amerikaanse steden zijn gewoon niet leuk om doorheen te lopen. Er staan mooie gebouwen, er zijn leuke plekken, maar het is zo sfeerloos. En er zijn zo belachelijk veel daklozen 🙁. De truc is denk ik om gewoon naar leuke plekken te willen en niet te verwachten dat je reis daar naartoe leuk is. Het gaat niet om de reis maar om de bestemming, om het even filosofisch te zeggen. Toch fijn dat we daar in de laatste Amerikaanse stad die we bezoeken achter komen haha.

Waar we zijn geweest: de beste donutbakkerij van Portland 🍩, de grootste boekenwinkel ter wereld 🤓 en verder eigenlijk nergens. Alles is zo ver lopen dat we wel moe waren, dus we zijn bij een koffietentje neergeploft met een boek, heerlijk!

Aan het eind van de middag zijn we naar een andere wijk voor café The Game Knight 🤓😁. Daar hadden ze zo’n 700 bordspellen, wat een walhalla! Tot half 11 ’s avonds hebben we daar gezeten en speelden we een soort schaken maar dan anders, een soort stratego met speelkaarten, een spel waarbij je je eigen tv-programma’s moest maken (en met een handleiding van wel een miljoen pagina’s 😫), en Kittens in a Blender. Dit willen we ook in Utrecht!!!

Donderdag 6 juni

Vandaag hebben we gereden, joepie! Staat #14: Washington. Geen bordje voor een foto helaas, nu is onze collectie niet compleet 😟. Gelijk kennis gemaakt met het weer in deze staat: regen. En er stonden mooie gele bloemen langs de weg! Wat een belevenissen vandaag.

Vrijdag 7 juni

We sliepen vlakbij het strand en zijn daar ’s ochtends gelijk heen gegaan. Ook hier waren tide pools, maar deze waren VEEL cooler dan die we in Oregon zagen! Er waren knalgroene anemonen, die er onder water schattig uitzien maar als ze droogstaan zo in een horrorfilm kunnen. We hebben ook kleinere witte anemonen met roze puntjes gezien, en verder miljoenen mosselen (gigantisch én mini), miljarden andere schelpen en ‘poliepen’ (ik weet niet zo goed wat het precies was), kleine krabbetjes, een ‘echte’ tekenfilmkrab (🦀), en als klap op de vuurpijl heel veel supergrote gekleurde zeesterren. Wat ontzettend cool! Als je tussen de rotsen door liep hoorde je de schelpen kraken en zich vastzuigen.

Het strand hoorde bij Olympic National Park, net als het regenwoud waar we hierna heen reden. Geen tropisch, maar een gematigd regenwoud. De lucht is hier zo nat dat overal mos en lychens (samenwerking tussen mos en schimmel) over de bomen groeien (die kunnen hun water gewoon uit de lucht halen). Verder was de bodem enorm dichtbegroeid. Het was zo supergroen! Echt een sprookjeslandschap.

We zijn nog een stuk gaan rijden en kwamen door het plaatsje Forks. Geen glittervampier gezien, maar wel vijf borden met reclame voor Twilight tours en een Twilight museum. In september is er een Twilight Festival en de slogan van dit oersaaie dorpje is iets in de trant van ‘Twilight Forever’. 🧛🏻‍♂️🐺

Zaterdag 8 juni

Onze laatste dag in Amerika 😥.

We zijn naar nóg een ander deel van Olympic National Park gereden: de bergen. Op de parkeerplaats stak een beer zijn hoofd boven de struiken uit! Daar hebben we precies een seconde van kunnen genieten, want toen kwam er een ranger om hem/haar weg te jagen. (Als beren gewend raken aan mensen, moeten ze afgeschoten worden omdat ze anders gevaarlijk worden.)

We hebben een wandeling gemaakt de berg op. Ik kan een poging doen om het landschap te omschrijven, maar ik kan ook gewoon zeggen dat je aan de Sound of Music moet denken, dan weet je ook hoe het eruit ziet. We zijn tot bijna helemaal boven gelopen, maar het was zo mistig dat het voor het uitzicht geen zin meer had om verder te lopen. Goed excuus toch 😬.

Tijd om de laatste bumpersticker van Amerika te kopen in het visitors’ center. We zijn nu op de helft van de reis en precies de helft van het dak van de bus is volgeplakt! Nu maar hopen dat ze in Canada ook aan bumperstickers doen. Ik ben overmatig enthousiast over bumperstickers.

We wilden ’s middags eigenlijk nog naar een vliegtuigmuseum in Seattle, maar we hadden de rijtijden een beetje onderschat, dus dat hebben we niet meer gehaald. Een veerpont bracht ons van het schiereiland waar we ons bevonden naar het ‘vasteland’ boven Seattle. Op naar het noorden, naar de grens. Vlak daarvoor als laatste avondmaal in Amerika sushi gegeten.

Toen was het toch echt tijd om afscheid te nemen van dit land. De grensovergang ging snel! Een paar vraagjes over wat we kwamen doen en hoe de auto hier kwam, maar toen… Welcome to Canada!!! 🇨🇦

---

Dat was het dan, Amerika. Wat fantastisch land. We hebben prachtige natuur gezien, idioot veel verschillende landschappen, leuke dorpjes, veel patat… Een perfecte combinatie tussen natuur en cultuur. We zijn het erover eens dat áls we hier zes maanden hadden mogen blijven, we dat zeker gedaan hadden. Maarja, dat mag niet. En nu zijn we in Canada, waar we ongetwijfeld nog veel meer mooie natuur gaan zien, leuke dingen gaan doen, en de Canadese cultuur gaan leren kennen 😊. Op het moment dat ik dit schrijf kan ik er nog weinig over zeggen, maar onze eerste indruk is: wat is het hier schoon, netjes, verzorgd en rustig voor het oog vergeleken met Amerika…