Alle kleuren van de 🌈

K3 zong er al over maar nu hebben wij het ook meegemaakt. We zagen wit zand, rode rotsen, groene cactussen, (witte) sneeuw, geel gesteente en roze bloemen. En dat soms ook nog allemaal tegelijk! We bezochten vier staten binnen één week. Deze keer schrijven we over onze avonturen in New Mexico, Colorado, Utah én Arizona.

PS: de volgende blog volgt snel, maar deze wordt wel heel lang als we tot vandaag schrijven 😉.

Zaterdag 13 april

Roadtrip! We hebben wel 500 kilometer gereden vandaag en daar deden we dan ook de hele dag over. Het was heel gezellig onderweg met leuke muziek en Black Stories 😄. Na een tijdje door de bergen veranderde het landschap weer in prairie. En daar middenin stond… een Prada ‘winkel’. (Een kunstproject. Beetje gek.)

We zijn de grote stad El Paso voorbij gereden, lieten daarmee ook het uitzicht op (het echte) Mexico achter ons en reden de 7^e staat van onze reis binnen: New Mexico! (En de derde tijdzone: Mountain Time.)

De bus kon inmiddels wel een douche gebruiken, met knalroze sop hihi! Ook voor ons werd het weer eens tijd voor een douche, en we zijn inmiddels creatief genoeg geworden om die te vinden. In het zwembad! Natuurlijk ook even gezwommen maar daar was vrij weinig aan. Je mocht namelijk niet springen, duiken, onder water zwemmen, tegen de richting inzwemmen… pff wat een regels hier overal 🤦‍♀️🤦‍♂️ En het was maar 1,20 m diep. Alles zodat niemand verzuipt.

Zondag 14 april

Mooie dingen gezien vandaag 😍. We begonnen met White Sands: een woestijn met spierwitte duinen. Het leek wel sneeuw! Maar het is gips, uit de naastgelegen bergen. Het gips lost op in de regen, stroomt naar een meer en in de zomer verdampt het water waardoor er gipskristallen overblijven. De wind zorg ervoor dat het uiteindelijk fijn ‘zand’ wordt en er duinen vormen.

We hebben een mooi stuk gelopen door de duinen, maar waar het vooral om ging was dat je er met een slee vanaf mocht glijden 😁 Dat ging verbazingwekkend langzaam haha, maar het was stiekem toch wel leuk.

Een uurtje rijden later stonden we in de échte sneeuw bovenin de bergen! Grappig, het landschap verandert hier zoveel vaker en sneller dan in Europa! Helaas kan het ook in SAAI veranderen en dat deed het later op de dag.

Maandag 15 april

Bam, weer een National Park afgevinkt vandaag: de Carlsbad Caverns. Een MEGA grot. Misschien heb je de foto van de ingang wel eens voorbij zien komen op internet: een pad met superveel haarspeldbochten dat naar de ingang van de grot leidt. In de grot gaat het nog veel verder naar beneden, bijna een uur lopen! Daarna kwamen we in de Big Room, waar een rondje lopen ook een uur duurde 😲 Gelukkig was er voor de terugweg een lift naar boven (klinkt lui maar dat stuk wil je ECHT niet naar boven lopen…) Het coole aan deze grot was dat ‘ie zo groot was, maar verder was het… een grot. Stalactieten, stalagmieten, de hele mikmak. Als je één keer in een grot bent geweest ken je het wel.

Terug in het licht en de warmte zijn we in de auto gestapt naar misschien wel de meest mysterieuze plaats in Amerika: Roswell. Natuurlijk zijn we naar het UFO-museum geweest. Dat wordt overduidelijk gerund door mensen die geloven dat er echt een UFO is neergestort in 1947. Ik ging het bijna geloven. Bijna. Maar het staat wel vast dat er iets raars is gebeurd…

Dinsdag 16 april

De slogan van New Mexico is ‘The Enchanted Land’ en dat komt denk ik omdat je door saaiheid vanzelf wel elfjes gaat hallucineren. Drie uur lang reden we door NIKS. Af en toe een struik en wat ja-knikkers.

Gelukkig kwamen er daarna weer bergen, en het bergdorpje Los Alamos. In WO II zijn hier in het diepste geheim de atoombommen Little Boy en Fat Man ontwikkeld. Daar hebben ze de wereld mee gered! (Aldus de Amerikanen 🤔) Er is in ieder geval heel belangrijk onderzoek gedaan en nog steeds zitten er hier heel veel onderzoeksinstituten. Dat was goed te zien in de brouwerij waar we wat gingen drinken, nerd-alert haha! (Vóór het bier hebben we natuurlijk de musea bekeken.)

We vergaten vandaag foto’s te maken!

Woensdag 17 april

’s Ochtends hebben we een mooie rondwandeling gemaakt door Bandelier National Monument. Omdat de bergen van zacht limestone zijn, zijn er allemaal grotten in de bergwanden ontstaan. Daarin en -tegenaan heeft het Pueblovolk (Native Americans) huizen gemaakt en daarvan kon je nog de resten zien.

’s Middags gingen we in de stad Santa Fe naar iets wat ik moeilijk te omschrijven vind, maar wat misschien wel het coolste is wat we tot nu toe gedaan hebben! En daar zagen we ECHT alle kleuren van de regenboog. Meow Wolf’s House of Eternal Return. Misschien te omschrijven als kunstinstallatie meets escaperoom, maar dit dekt de lading niet helemaal. Er was een groot Amerikaans huis nagebouwd met daarin allemaal brieven, agenda’s, enz. van het gezin dat er leefde. Je kwam er al snel achter dat er iets geks was gebeurd met het gezin, en dat was het mysterie dat je moest oplossen. Als je daar zin in had, want daarnaast was er genoeg te zien. Door de open haard, koelkast of wasmachine kwam je in een ‘andere dimensie’ terecht, waar de kunstenaars helemaal los waren gegaan met rare en alledaagse voorwerpen, neonkleuren, blacklight, lampen, muziek… Het was zo mooi en raar en cool en veel dat we meer dan vier uur binnen zijn geweest (en alsnog het mysterie niet hadden opgelost)! En zoals ik al zei, moeilijk te omschrijven. Kijk dit filmpje maar!

’s Avonds hebben we nóg een avontuur beleefd: over een modderweg proberen naar een kampeerplek te rijde

n. Ging niet, we zaten bijna vast, spannend! En de auto was net schoon 😥. Gelukkig was er nog een andere slaapplek in de buurt.

Donderdag 18 april

Een broodnodige rustdag. We badderden in een hotpool, lunchten in een restaurant in een klein dorpje met hele lieve mensen die ons zelfgebakken koekjes gaven, wasten de auto alweer en zetten de vorige blog online.

Vrijdag 19 april

We reden de 8^e staat van de reis binnen: Colorado! In New Mexico waren alle gebouwen bruinig en met afgeronde hoeken en in Colorado is ‘alles’ van hout. Grappig, elke staat heeft toch een eigen uitstraling.

We reden een flink eind omhoog, richting de sneeuw (en buiten was het toch boven de 20 graden, goede combi!), tot we op een hoogvlakte (‘mesa’) kwamen. Daar lag Mesa Verde National Park. Op de hoogvlakte verbouwde het Pueblovolk hun gewassen en in de grotten in de bergwanden van de canyons (ingewikkeld?) bouwden ze hele dorpen. Met een Park Ranger zijn we naar het grootste dorp geweest, waar naar schatting 500 mensen woonden. Behoorlijk indrukwekkend! En gek om te bedenken dat ze hier tussen 500 en 1300 na Christus nog echt in de prehistorie leefden!

Zaterdag 20 april

Omdat we allebei best wel moe waren, hadden we gepland om na een stukje rijden neer te ploffen met een boek. Maar dat ging toch anders…

Door een leuk stukje Colorado (groen, heuveltjes) reden we alweer de 9^e staat binnen: Utah. Helaas ongemerkt, dus geen foto bij het bord 😪. Maar we komen hier nog terug voor de herkansing! Al snel veranderde het landschap – weer heel plotseling – en stonden we tussen de rode rotsen met van die eenzame gekke uitsteeksels (ja, dit is de beste omschrijving die ik kan geven) 🏜.

Het dorpje Bluff, waar we stopten voor lunch, bleek een interessant verhaal te hebben. Rond 1880 was er in het westen van Utah een groot dorp. In de Mormoonse kerk (dan weet je wel gelijk dat je in Utah bent…) werden namen genoemd van jonge mensen die opgeroepen waren door God om op deze plek een nederzetting te stichten en het geloof te verspreiden. De reis zou zes weken duren, maar ze hadden even over het hoofd gezien dat je door hele diepe canyons en over hele hoge bergketens moest en deden er uiteindelijk zes maanden over. Dit en meer leerden we via een slecht geacteerde, zeer truttige film met door kinderen vals gezongen kerkliedjes, maar het was wel leuk 😬. We werden ook nog overgehaald om ons aan te kleden in klederdracht…

Omdat we toch ‘in de buurt’ waren, besloten we ook maar naar Natural Bridges National Park te rijden. Er zijn hier megaveel canyons en de San Juanrivier heeft op die plek drie gigantische bruggen uitgesleten. Mooi om te zien 🙃. Omdat het al laat was, maakten we de kortste wandeling om onder één van de bruggen door te lopen.

Tijd om de slaapplek op te zoeken – en dat was de mooiste ooit. WOW! Een heel stuk omhoog rijden, tot we bij een hoogvlakte kwamen, en daar kon je aan de rand van een hele diepe klif parkeren. Wat een uitzicht! Je keek minstens een kilometer naar beneden en daar zag je een groene vlakte met daarin superdiepe canyons. En in de verte zag je Monument Valley al liggen. Wat een kleuren! De zonsondergang (en rum) maakten het nog mooier ❤️

Zondag 21 april

Met dit mooie uitzicht maakten we het paasontbijt: pancakes 🥞. Toen moesten we helaas naar beneden, naar de groene vlakte die we van boven hadden bewonderd. Het grappige was dat je vanaf daar helemaal niet kon zien dat er zulke diepe canyons waren!

We zijn even gestopt bij de ‘Goosenecks’: een deel van de canyon waar de rivier zo erg meandert dat het op gebogen ganzennekken lijkt (gok ik, gezien de naam van de plaats). Heel indrukwekkend om te zien, en dit is dus nog niet eens de Grand Canyon!

We zijn doorgereden naar Monument Valley en dat betekende dat we na één nachtje slapen Utah alweer verruilden voor Arizona, staat #10! Alweer geen bordje voor de foto 😞. In Monument Valley reden we een uur of twee over zeer hobbelige zandwegen (ik vind het een wonder dat de bus nog rijdt). Te zien waren weer rode rotsen met van die eenzame gekke uitsteeksels (en nog steeds weet ik geen betere omschrijving). We hadden gepland om ook nog een wandeling om zo’n rots heen te maken, maar daar hadden we eigenlijk helemaal geen zin in en dus deden we dat lekker niet!

Die gekke rotsen zijn heilig voor de Navajo-indianen, in wiens reservaat we waren. Daardoor zijn we helaas niet te weten gekomen hoe ze ontstaan zijn, want volgens de Navajo zijn het goden en geen natuurverschijnselen. Een aardwetenschapper die dit ons kan vertellen?

---

Inmiddels zijn we al weer véééél verder. Maar om jullie nog een beetje in spanning te houden, splitsen we de blogs op in kortere stukjes. Volgende keer kan je lezen over onze terugkeer naar de kust en de grote steden. Ook komen we dan weer een oude vriend tegen… 😉🌴