Ceci n’est pas un stokbrood

Na drie weken zijn we gewend aan dit land en ‘van-life’, oftewel het leven op plus-minus vijf vierkante meter (of 54 square foot als je niet van logische eenheden houdt) zonder douche of toilet. Vorige keer schreven we over zee, stad en moeras. Daar deze keer meer over terwijl we ons richting Texas bewegen.

Groetjes uit Texas 🤠! We hebben het heel erg naar ons zin en zorgen dat we elke dag iets leuks te doen hebben. Iets wat voorlopig nog erg makkelijk is om te doen! Wel hebben we voorlopig op de meeste dagen nog flink doorgesjeesd – bijna alle National Parks liggen in het westen van de V.S. en daar willen we graag heen. We hebben ongeveer een maand uitgetrokken voor het zuid(oost)en en twee maanden voor het westen. PS: de foto’s zijn nu ook klikbaar om ze groter te zien.

Zaterdag 23 maart

Na een heel stuk rijden door oersaai landschap (gras) kwamen er gelukkig wat bomen tevoorschijn. Het landschap doet vrij Nederlands aan (al is het zo mogelijk nog platter), maar dan met palmbomen tussen de ‘gewone’ bomen. Wel grappig is dat er hele andere vogels te zien zijn!

We zijn naar Tarpon Springs gereden, een heel schattig stadje. Het deed me een klein beetje denken aan Stars Hollow van Gilmore Girls, maar dan zonder gazebo. Er was een muziekfestival dus het was gezellig druk op straat. Bij de lokale brouwerij hebben we een biertje gedronken en raakten we aan de praat met twee Amerikanen. Dat is één van de dingen die ik zo leuk vind aan dit land: mensen maken heel snel een praatje en iedereen die we tegenkomen is superaardig! Aan het eind van het gesprek drukte de man ons op het hart: ‘remember, not all Americans think like Trump 😉’. Toch fijn om te weten.

In Tarpon Springs hebben zich ‘vroeger’ heel veel Grieken gesetteld. De haven ligt vol met sponzenvissersboten en overal zijn Griekse restaurants (die we natuurlijk uit hebben geprobeerd). Het deed heel Europees aan (en was tegelijkertijd ook vreselijk toeristisch).

Zondag 24 Maart

We hadden geslapen in een park bij een grote rivier en dat was echt een superfijne plek om de ochtend door te brengen 😊. Al voor het ontbijt hadden we een paar manatees (zeekoeien) gespot. Je ziet ze als grijze vlekken onder water, maar af en toe komt er een snuit tevoorschijn om adem te halen. Ze zijn heel schattig. En er zaten superveel eekhoorntjes die ons ontbijt probeerden te stelen ❤️

We wilden nog meer schattige zeekoeien spotten, dus zijn we naar het Manatee Springs State Park gereden. Daar hebben we in superhelderblauw water gezwommen tussen de mangroveplanten. Het was wel druk dus de zeekoeien lieten zich toen helaas niet zien. We hebben een wandeling door het bos gemaakt en ‘alle bordjes gelezen, dus we zijn nu experts wat betreft het mangrove- en pijnbomenlandschap. Toen we terugkwamen waren er wel zeekoeien, woehoe! (Sorry, ik wist van tevoren niet dat die hier leefden dus ik ben er heel enthousiast over.)

Maandag 25 Maart

We hadden behoefte aan een rustig dagje dus na een kort ritje hebben we de hele middag en avond gechilld in het dorpje Apalachicola (ik heb het opgezocht, zo schrijf je het echt). Het is ontstaan doordat het op een gunstige plek aan de rivier, in de hoek van de zee en een riviermonding, ligt en diende als handelsplaats voor katoen. Er stonden prachtige huizen (van die echte Amerikaanse: hout in allerlei kleuren met torentjes, een front porch en witte hekjes om de tuin) en sommige waren ‘maar liefst’ 150 jaar oud. Wooooow 😒

Na de informatieve stadswandeling was het wel tijd voor bier en gelukkig was er weer een lokale brouwerij (de wc heette daar ‘beer return’ 😅). Lang gezeten met een boekje/mijn persoonlijke reisverslag. Toen kwam er een man met een prachtige papegaai op z’n schouder die zei ‘letten jullie even op m’n vogel? Ik moet even bier halen’. Okeeeee… zaten we daar haha!

We zijn uit eten geweest en hebben spelletjes gespeeld 😊. De volgende dag kwamen we er trouwens achter dat we vandaag een nieuwe tijdzone in waren gereden, daar hadden we helemaal niks van gemerkt 😅

Dinsdag 26 Maart

Zoals jullie weten zit er in ons schattige busje geen douche. Dus we moesten vandaag wel naar het strand om van de (buiten)douches gebruik te maken. Heeeeel vervelend. Het was een leuk kustplaatsje en ook vandaag hebben we veel gelezen op een terrasje, op het strand (met heel fijn wit zand) gezeten en natuurlijk gezwommen. De Golf van Mexico kan op het lijstje met bezwommen zeeën!

We sliepen op een parkeerplaats naast een bar waar de karaokeavond in volle gang was, dus daar hebben we nog even van genoten.

Woensdag 27 Maart

Best wel een bijzondere dag: we zijn in vier verschillende staten geweest! We verlieten het zonnige Florida en zijn in onze rit van vier uur door Alabama en Mississippi gekomen om vervolgens Louisiana binnen te rijden. New Orleans was het einddoel.

Daar aangekomen reden we eerst door een vrij arme wijk. Er stonden prachtige huizen maar aan alles was te zien dat er arme mensen woonden. Het verschil tussen arm en rijk is hier sowieso veel duidelijker dan in Nederland. We rijden regelmatig langs vervallen trailerhuizen die wel bewoond zijn en hebben ook al veel mensen gezien die in campers wonen (en dan niet voor de lol, zoals wij). Ik vind het best wel schokkend om te zien. De mensen die we een paar dagen terug in de bar spraken vertelden dat je hier echt keihard moet werken om rond te komen – en zij waren hoogopgeleid. Mensen die bij de Walmart werken hebben vaak nog een andere baan erbij en dan nog zijn ze arm. Bizar.

Voor de avond hadden we een Ghost Tour door de stad geboekt. Dat bleek het meest toeristische te zijn wat er te doen was (er liepen, niet overdreven, zeker vijftig groepen met gids rond) maar het was superleuk! Onze (zeer hyperactieve) gids vertelde over de geschiedenis van New Orleans. Daarna volgde altijd ‘en hier is iemand dood gegaan en nu zeggen ze dat het er spookt’, dus tot zo ver het spook-gedeelte. Maar wel heel leuk om op deze manier iets te leren over de stad 😁

De tour ging door the French Quarter – het oudste deel van de stad. Er stonden supermooie huizen in allerlei kleuren, met balkons en galerijen met heel sierlijk hekwerk. Tijdens de tour leerden we dat dat eigenlijk Spaanse architectuur was, omdat die het na een tijdje overnamen van de Fransen (daarna kwamen de Fransen weer aan de macht en ten slotte de Amerikanen. Maar bijna alles in Louisiana heeft nog een Franse naam.)

Donderdag 28 Maart

Tijd om de stad bij daglicht te bekijken! Een heel stuk door the French Quarter gelopen, een tour over een van de vele begraafplaatsen gevolgd, een voodoowinkel bezocht en een beignet gegeten (plaatselijke specialiteit). (En geluncht bij the Green Goddess – dankjewel voor de tip Maaike!)

Leuk weetje over de begraafplaats: Nicolas Cage heeft daar alvast een gigantische tombe voor zichzelf neer laten zetten. Hij heeft namelijk een huis in New Orleans gekocht, maar kwam erachter dat daar de meeste spoken van Amerika rondzweven 👻👻. Hij heeft er sindsdien nooit meer geslapen en heeft raad gezocht bij een plaatselijke voodoo-queen. Die adviseerde hem om de tombe op die begraafplaats neer te zetten, vlakbij de voodoo-opperqueen Marie Laveau, om de boze geesten af te weren.

’s Avonds was het tijd om echte Amerikaanse cultuur op te snuiven – bij een basketbalwedstrijd! Dat was echt superleuk 😀 De wedstrijd was natuurlijk leuk om te zien (al snapten we soms niet helemaal wat er gebeurde) maar het was vooral heel leuk om de sfeer te proeven in dat gigantische stadion – er waren cheerleaders, een kiss cam, domme spelletjes in de pauzes en hot dogs. (Dat vind ik ook een van de leukste dingen van Amerika: wat je op tv ziet bestaat echt!) Uiteindelijk won het thuisteam the New Orleans Pelicans met een paar punten verschil van de Sacramento Kings.

Vrijdag 29 Maart

’s Ochtends een wasserette opgezocht – moet ook gebeuren. Na de lunch New Orleans verlaten om naar een plantage te rijden. Die zijn hier aan de oevers van de Mississippi natuurlijk heel veel – bij degene waar wij waren werd vroeger suikerriet verbouwd.

We hadden de laatste rondleiding van de dag en omdat er geen andere mensen waren, kregen we een privérondleiding van een hele lieve oude mevrouw. Dat was echt superinteressant! Ze vertelde van alles over het leven op de plantage, over het huis en natuurlijk ook over hoe het er aan toe ging met de vele slaven. (Ik was van tevoren ‘bang’ dat ze daar omheen zouden praten, want ze zijn hier nogal trots op de plantages en noemen dit Plantation Country.)

We zaten allebei nog zo vol van de lunch en hadden geen zin om boodschappen te doen, dus ons avondeten bestond uit boterhammen met nutella. Lekker voedzaam.

Zaterdag 30 Maart

We hebben het lekkere weer achter ons gelaten helaas, koud en regen 😔. Gelukkig gingen we lekker veel rijden vandaag. Onderweg wel een paar keer gestopt – o.a. voor Fred’s Lounge, waar het op zaterdagochtenden volgens onze reisgids helemaal losgaat. Dat viel wel mee, maar het was alsnog heel leuk: er was live Cajun-muziek (soort kruising tussen een franse chanson, folk en country) en er waren mensen aan het dansen. Allard en ik zijn allebei toch net te veel muurbloempjes om ook mee te dansen…

Zondag 31 Maart

Weer een reisdag, we moeten richting het westen en we zijn het platte moeraslandschap ook wel erg zat… Nog een laatste stap in Louisiana, bij een rumstokerij (ze verbouwen hier dus veel suikerriet dus maken ze rum). We kregen een korte rondleiding en mochten daarna natuurlijk proeven, heel vervelend. Flesje meegenomen voor de avonden in de bus 😉

Toen werd het tijd voor staat nummer zes van deze reis: het gigantisch grote Texas! Rijker dan Louisiana, dat merkte je gelijk aan de weg (België is er niks bij…) We zijn voorbij Houston gesjeesd (op weg naar Austin) en vlak voor onze slaapplek kwamen er een paar voorzichtige heuveltjes tevoorschijn, YES!

---

Dat waren weer een hoop woorden en ik heb het gevoel dat ik nog zo veel meer kan vertellen! Maar dan willen jullie het niet meer lezen denk ik… De komende tijd zijn we nog wel in Texas te vinden want er is hier heel erg veel te zien en te doen 🤠