See you later alligator!

We zijn alweer anderhalve week in Amerika! De eerste paar dagen stonden vooral in het teken van allerlei dingen regelen en inkopen doen, maar inmiddels zijn we helemaal gesetteld in onze bus en zijn we lekker rond aan het rijden.

Dinsdag 12 maart

EINDELIJK! De dag die je wist dat zou komen – wij stapten op het vliegtuig naar de andere kant van de Atlantische Oceaan. Na een kort nachtje en een hele lange dag in drie verschillende vliegtuigen zetten we voet op Amerikaanse bodem in Jacksonville, Florida. We keken uit naar ons bed, maar het hotel dat we geboekt hadden, bleek alle kamers verhuurd te hebben. Niet zulk fijn nieuws als je al 24 uur wakker bent, maar gelukkig konden we snel een ander hotel regelen. (Er was trouwens nog een man die in hetzelfde schuitje zat. Hij begon gelijk te dreigen met een lawyer. Stereotype Amerikaan #1 gespot!)

Woensdag 13 maart

Waren we om 06:00 ’s ochtends klaarwakker! Toch wel een beetje een jetlag dus. We konden vandaag onze huurauto ophalen (bij een mevrouw aan wie we vertelden dat we uit Nederland kwamen en vervolgens vroeg naar ons ‘German driver’s license’ – Stereotype Amerikaan #2) en daarmee zijn we naar The Waffle House gereden voor onze eerste Amerikaanse diner ervaring. Verder zijn we naar een State Park iets buiten de stad gereden om een stuk te wandelen tussen de palmbomen (jee!). ’s Avonds zijn we in de stad uit eten geweest en viel ik om 18:30 bijna in slaap. Ik zat nog op Nederlandse tijd…

Vandaag hebben we ook een eerste indruk gekregen van Amerika. En die indruk is: VEEL. Overal zijn bordjes met wat je wel en vooral niet mag, wat de verkeersregels zijn, naar welke winkels je moet en waar je hamburgers moet vreten en uiteraard welke advocaten de grootste schadevergoeding binnen halen. En in het restaurant hingen zo’n 20 tv’s en was er harde muziek. Ik vond het best heftig eigenlijk!

Waar we wel om hebben gelachen: een radioreclame voor een winkel waar ze geen ‘saaie, standaard geweren’ verkochten die je overal ziet, maar echt hele coole speciale! (Stereotype Amerikaans #3)

Donderdag 14 maart

Joepie, tijd om de bus op te halen! In de haven van Brunswick, Georgia. Dat duurde allemaal veel langer dan we dachten. We moesten eerst naar de douane om de papieren van de auto te laten zien, maar ze wisten daar niet zo goed wat ze er mee moesten, maar na lang bestuderen was alles ok. Een van de douanebeambten was razend enthousiast over ons Nederlandse paspoort (‘zo moeilijk te vervalsen, moet je kijken!’ en toen liet hij ons van alles met een loep bekijken). Hij sprong zo ongeveer een gat in de lucht toen we ons rijbewijs (met dat ronde ‘raampje’ erin) lieten zien. Die man had echt passie voor z’n werk haha!

Na veel heen en weer gerijd in de haven en nog meer formulieren (we snapten er vrij weinig van) mochten we eindelijk de bus meenemen. We waren allebei toch wel heel opgelucht dat ‘ie op de goede plek was aangekomen.

Toen was het tijd voor iets waar ik heel erg naar uitkeek: de Walmart! Man wat is dat groot! Het is een soort van real-life bol.com (maar dan waar je ook geweren kunt kopen – Stereotype Amerikaans #4). Als we ons een keer een dag vervelen gaan we wel een documentaire maken over de gekke dingen die er te krijgen zijn. Maar voor nu hadden we een missie: een koelbox, tafeltje, gasstel en nog meer belangrijke dingen om het leven in de bus makkelijk te maken. Allemaal gelukt.

We zijn naar een mooi plekje aan zee gereden voor de eerste overnachting. Om onze reis goed in te luiden hebben we prosecco gedronken op het strand 🙂. De prosecco was echter niets vergeleken met wat Allard gepland had. Tijdens een strandwandeling bij nacht ging hij namelijk ineens op 1 knie zitten en vroeg ik met hem wilde trouwen ❤️. En natuurlijk heb ik JA gezegd! Dat is echt een mooi begin van onze reis. (En don’t worry, we gaan niet in Las Vegas trouwen.)

Vrijdag 15 maart

Allereerst natuurlijk m’n ring in het daglicht bewonderd! 😃

We konden ‘lekker’ douchen onder de buitendouches op het strand. Ik had volgens mij nog niet verteld dat het hier 28 graden is he? Heerlijk!  Al jaloers? Op de parkeerplaats kregen we al veel bekijks met onze Nederlandse auto. De mensen hier zijn heel vriendelijk en spreken je snel aan – inmiddels hebben we zeker al aan 20 mensen verteld dat de bus echt uit Nederland komt, dat we hem zelf gebouwd hebben, dat ‘ie inderdaad met de boot is gekomen en welke route we gaan rijden. Een meneer was zo vriendelijk ons te waarschuwen voor alle ‘crazy-ass democrats’ in het westen, haha! Staat genoteerd, niet in discussie gaan.

Na het inleveren van de huurauto konden we eindelijk met z’n tweeën in de bus rijden! Het doel van vandaag was Cape Canaveral, oftewel Space Coast, oftewel het hoofdkwartier van NASA. Er werd vandaag een raket gelanceerd! We hebben take-out gehaald (ik besloot de ‘Big-A Taco’ te nemen en had dus gelijk lunch voor de volgende dag…) en met heel veel andere mensen op de lancering gewacht. Dat was uiteindelijk echt een teleurstelling… Het leek een beetje op zo’n wensballon. ‘Raketlancering’ klinkt toch wel spectaculairder maar helaas. We stonden ook wel heel ver weg.

Zaterdag 16 maart

Overal troep! We hadden alles zomaar in de bus gepleurd en konden nergens bij en konden geen schone kleren vinden, dus we hebben alles leeg getrokken en opnieuw ingericht. Ook misten we nog een aantal dingen dus moesten we weer naar de Walmart. Deze keer werden we er allebei heel chagrijnig van, zo’n grote winkel is toch niet handig en ik kan er zelf heel slecht tegen als er zoveel te zien is. Te veel input voor m’n hersenen (dat is sowieso mijn indruk van Amerika tot nu toe). We hebben wel Amerikaanse vlaggetjes gekocht om de bus op te leuken. ’s Avonds hebben we eindelijk even gewoon gelezen in de bus, even uitrusten.

Zondag 17 maart

Nu alles geregeld, gekocht en ingericht was, konden we ‘echt beginnen. Op naar het Kennedy Space Center (het visitors’ center van de NASA). We hebben een bustour over het gigantische terrein gehad en het ook al gigantische assembly building (waar raketten en spaceshuttles in elkaar gezet worden) gezien. Gigantisch is sowieso het samenvattende woord – de raketten, spaceshuttle en museum waren het allemaal. Het was supercool om een van de spaceshuttles die echt in de ruimte is geweest te zien!

Het grappige van het museum was dat alle bordjes en filmpjes dezelfde boodschap hadden: ‘moet je zien hoe geweldig wij zijn dat we dit kunnen – we zijn mega belangrijk en cool’. Echt heel Amerikaans dus.

Maandag 18 maart

Tijd voor South Beach in Miami – de place-to-be als je ‘men’ mag geloven! Er stonden mega veel wolkenkrabberhotels, heel bijzonder om tussendoor te rijden. Verder vonden we South Beach echt verschrikkelijk. Laten we zeggen dat het niet ‘ons type’ was wat er rondliep. Of zie je mij al over straat lopen in stringbikini en Allard met een slang rond z’n nek? (Ja, echt gezien.) Het was springbreak en overal kon je regenboogcocktails van drie liter kopen. En de muziek stond ZO HARD (ik voel me echt oud als ik dit schrijf).

We hebben toch maar rondgelopen en de art deco-gebouwen bekeken, een goddelijk lekkere milkshake gedronken, taco’s gegeten en op het strand gekeken, dus ondanks alles hebben we ons wel vermaakt 😉

Dinsdag 19 maart

REGEN! En dan in de categorie ‘we zijn in de subtropen’. We zijn even langs geweest bij Bob en Anne, onze camperburen op de parkeerplaats waar we hadden geslapen. Zij komen uit Australië en reizen al sinds 2016 rond in hun camper. Ze zijn begonnen in Zuid-Amerika en willen uiteindelijk naar Alaska (#pensioengoals).

We wilden zo snel mogelijk de stad uit en zijn naar het eerste National Park van de reis gereden – de Everglades. Dat is een heel groot moerasgebied met veel bijzondere vogels, schildpadden en natuurlijk alligators. We hebben er veel kunnen spotten op een mooie wandelroute, heel erg cool 😃 ALLEMAAL DIEREN (en het was inmiddels droog gelukkig).

Verder naar het zuiden verandert het moeraslandschap in mangrovebos. Daar hebben we nog een wandeling gemaakt. Heel leuk om te zien maar ik vond het een heel naargeestig landschap (misschien door de donkere lucht), en ik was stiekem eigenlijk wel bang dat we een alligator tegen zouden komen dus ik liep niet helemaal op m’n gemak… Gelukkig bleef het bij krabbetjes.

Woensdag 20 maart

Ik had mama beloofd om geen gevaarlijke dingen te doen, behalve kayaken met alligators, dus dat stond voor vandaag op het programma. We hebben er een stuk of vijf zien chillen maar verder was er helaas weinig interessants te zien. We hoopten op een zeekoe (die leven hier gewoon, hoe cool is dat!) en die zagen we uiteindelijk in de haven 😃 We hebben geen foto’s gemaakt van dit avontuur (iets met water en camera’s).

Hierna zijn we verder gereden naar de Keys, eilandjes ten zuiden van het vasteland, waar we een slaapplekje tussen de key-hertjes hebben gevonden. Daarvoor gebruiken we trouwens de app iOverlander, waar superveel (gratis) overnachtingsplekken staan met reviews van andere mensen.

Donderdag 21 maart

’s Ochtends hebben we gechilld op een strandje (we hebben stiekem binnen in de bus genetflixt terwijl het buiten superlekker weer was). Voor de middag hadden we een snorkeltour geboekt! Een uurtje varen over de heldere, lichtblauwe zee en toen het water in! Het waaide best hard dus de golven waren heel hoog, wat het niet echt makkelijk maakte (ik had pas één keer gesnorkeld, gelukkig was Allard wel een professional). Na een halfuur zout water happen, heel veel hoesten en uitgelachen worden door Allard had ik het gelukkig wel onder de knie en konden we allebei genieten. We waren bij een koraalrif – helaas zoals alle riffen ter wereld voor een groot deel dood, maar er waren gelukkig nog wat mooie stukken. En natuurlijk heel veel mooie vissen 🙂. We zijn echt heel lang in het water gebleven, superleuk 😃

’s Avonds zijn we uit eten geweest bij een soort Tiki Bar. Hier heb ik mijn vegetariërschap op moeten geven – dat gaat vast nog vaker gebeuren. Allard ging voor de American Deal met twee verschillende soorten vlees en ik heb vis gegeten. Als toetje wilden we graag de plaatselijke specialiteit – Key Lime Pie. Dit restaurant had bedacht dat je die ook kon frituren, dus dat moesten we natuurlijk proberen. Het was echt verbazingwekkend lekker! (Oh jee, we raken er nu al aan gewend.)

Vrijdag 22 maart

Veel gereden vandaag, door het noorden van de Everglades. Vanuit de auto hebben we weer heel veel alligators gespot ‘en een slang (die helaas wegkroop voor de camera). We wilden nog een wandeling maken in het Big Cypress National Park maar zijn het begin van de trail voorbijgereden (faal).

---

Dat waren heel veel woorden… maar ook heel veel indrukken. Vanaf hier gaan we op weg naar het westen – New Orleans is ons volgende reisdoel maar onderweg kunnen we hopelijk nog wat mooie plekken zien. Hoewel… we moeten zeggen dat Florida tot nu toe (op een paar plekken na) niet persé mooi is. We hebben nog niet echt op idyllische plekjes overnacht en het landschap is vooral heel plat en saai. Maar daar komt binnenkort denk ik wel verandering in 🙂