I wanna see a rainbow down on the ground

Jaaaa Yellowstone! Hier keken we letterlijk al jaren naar uit. Dit park stond bij onze vorige reis al op de planning, maar vanwege tijdgebrek moesten we het toen overslaan. Je zou kunnen zeggen dat Yellowstone één van de voornaamste redenen is dat we nog een keer naar de VS zijn gegaan. Kijk en lees mee over dit bizarre landschap! En wat we ervan vonden lees je natuurlijk ook.

Maandag 17 juli

We hadden een lange dag rijden voor de boeg, maar vermaakten ons prima. We deelden het mooi in: uurtje rijden – Walmart – twee uurtjes rijden – koffie – twee uurtjes rijden – wasserette – uurtje rijden – avondeten. We luisterden naar podcasts en genoten van het mooie landschap van Wyoming: een hele hoop niks, glooiend grasland met een hoop kleuren en hier en daar een boerderij. Aan het eind van de dag doemden in de verte de ruige Teton-bergen op. We zagen bald eagles vliegen, een pronghorn antilope door het gras hupsen en werden zelfs getrakteerd op een overstekende wolf! Helaas reden we er met 120 km/u voorbij en hebben we dus geen fotografisch bewijs. Misschien een keertje naar de Veluwe dan maar 😋

Dinsdag 18 juli

Klaar voor Yellowstone! Dit park is zo groot dat we er vier dagen voor hadden uitgetrokken. We zijn eerst maar naar het visitor center gegaan omdat we nogal overweldigd waren door alles wat hier te zien is. Een ranger deelde de parkkaart mooi in met kleurtjes en routes. Kijk, daar kunnen we wat mee.

De eerste stop werd een geothermisch veld met een heleboel hotpools. Wat een kleuren! Het water was megablauw, maar de grond eromheen heeft alle kleuren van de regenboog 🌈. Dat komt door verschillende bacteriën, archaea (oerbacteriën), algen en schimmels die bij verschillende temperaturen leven. Hoe blauwer, hoe heter. De kern van deze hotpools is 80 – 100 graden! En ja, elk jaar zijn er mensen die even uitproberen hoe heet dat is…

Daarna zijn we op dierenjacht gegaan. We zagen wat elks (grote herten) en pelikanen. Huh, ik dacht dat dat zeevogels waren? Ook zagen we in de verte een buffel die zo stil en eenzaam in het gras lag dat Allard ervan overtuigd was dat het beest wel dood MOEST zijn. Toen ik dit bezorgd meldde bij een ranger begon ze te lachen: ‘nee hoor, die ligt lekker te slapen’ 🙃

Redelijk op tijd begonnen we weer aan de terugrit naar onze camping in het zuiden van het park. Dat schoot niet op, want het was retedruk en ze waren de weg aan het repareren waardoor we maar liefst drie kwartier bij de rit konden optellen.

Woensdag 19 juli

Een monsterlange dag in dit monstergrote park. De wekker ging om 05:30, waarna we gelijk wegreden. Rond deze tijd is de kans op wilde dieren namelijk het grootst. We hoopten op beren en misschien een wolf, maar het werden bizons. Maar dan wel honderden, in grote kuddes. Ook dachten we dat we een bizon in de rivier zagen, maar na nauwkeurige inspectie met de verrekijker zei ik stellig ‘nee, dat is een rots’. Het bleek toch een bizon te zijn, die dampend in de ochtendlucht in de rivier aan het badderen was 🦬.

Verder bekeken we de Grand Canyon of the Yellowstone met z’n twee watervallen en steile, gele canyonwanden. In het Norris Geyser Basin zagen we een geiser uitbarsten, nog meer hotpools in vijftig tinten blauw en waterstroompjes variërend van rood tot groen. Wat een bizar landschap, overal komen pluimen stoom uit de grond, hier en daar pruttelt water of modder en dan dus al die kleuren! De grootste geiser ter wereld wilde helaas niet speciaal voor ons even spuiten (hij barst tussen de 5 en 200 keer per jaar uit en ze kunnen er geen peil op trekken).

In het visitor center leerden we hoe dit landschap zo bijzonder is geworden. Yellowstone is een supervulkaan en al die geisers en hotpools liggen in de gigantische krater. Het magma zit op sommige plekken maar 5 – 10 kilometer onder grond, waar dat op ‘normale plekken’ veel dieper is (heel specifiek dit). Vandaar al dat kokende, stomende en spuitende water. Vanwege de bijzondere omstandigheden zijn er hier unieke microscopische levensvormen ontstaan, waar nog steeds veel onderzoek naar wordt gedaan.

Na even relaxen, eten en douchen bekeken we nog de Mammoth Hot Springs, waar de aarde zich op weer een andere manier creatief had uitgeleefd. Allemaal witte heuvels met gekleurde stroken erop en badjes gevormd door afzetting van calcium. Gelukkig hebben we foto’s gemaakt, want met deze omschrijving kun je natuurlijk helemaal niks.

Het was inmiddels al 21:30, tijd om het voor gezien te houden. Alleen bleken we zo ver afgedwaald dat onze camping nog twee uur rijden was, oeps… vervelend inschattingsfoutje. Niet alleen omdat we moe waren, maar ook omdat in het donker door Yellowstone rijden niet het beste idee van de wereld is. Eerst moesten we op de rem voor een overstekende mamabeer met baby. Even later kregen we de schrik van ons leven (broeder Thijs schreef al enge verhalen over in slaap vallende taxichauffeurs, dus nu durf ik ook wel iets engs te vertellen) toen er ineens een gigantische bizon midden op de weg stond. Door de koplampen van een tegenligger zagen we die pas op het laatste moment. Dankzij Allards bliksemsnelle reactietijd en stuurkunsten reden we precies tussen het 1000 kilo wegende beest en de tegenligger door, maar het scheelde een haar… Gelukkig kunnen we dit navertellen, pff…

Donderdag 20 juli

Ondanks de lange dag met enge afloop, ging de wekker opnieuw om 05:30. Jullie denken dat we 7 maanden vakantie vieren, maar af en toe is het net een strafkamp hoor.

Al vroeg stonden we bij het drukste en bekendste gedeelte van Yellowstone: de geiser Old Faithful. Zo geheten omdat ‘ie al sinds jaar en dag 20 keer per dag uitbarst en de uitbarsttijd tot op 10 minuten nauwkeurig te voorspellen is. Overal in het park hangen bordjes met wanneer de volgende uitbarsting van het ding is. Een hele happening dus, en we namen dan ook met honderden anderen plaats op de bankjes rondom Old Faithful. Na een kwartiertje vol spanning (‘Hoooow hij gaat! Nee toch niet’) volgde de uitbarsting. En die was… nogal underwhelming. Niet heel hoog, niet heel krachtig. Het ergste was eigenlijk dat een groot deel van het publiek na de uitbarsting begon te klappen 😅

Rondom Old Faithful liggen gelukkig nog veel meer geisers, die er allemaal net weer wat anders doen. Of nouja, ze spuiten allemaal water, maar de ene doet het schuin, de ander een beetje bubbelend, de derde meer stomend dan spetterend en weer een ander heel hoog en uit twee gaten. Bij elke geiser hangt een bordje met de voorzichtige voorspelling van wanneer ‘ie uitbarst en ze hebben zelfs een hotline die je kan bellen voor informatie. Wij besloten maar gewoon te lopen en waren een paar keer op het goede moment op de goede plek. Zonder lang te hoeven wachten hebben we toch vier geisers zien uitbarsten!

Je vraagt je misschien af hoe het hier dan ruikt. Nou, dat valt mee! In IJsland was de zwavelgeur niet te harden, maar hier was ‘ie heel mild. Zo mild, dat ik echt heel veel trek kreeg in een broodje ei. Dus dat aten we voor lunch haha!

Het was inmiddels al ver in de middag en we waren moe. Tijd om te chillen op de camping, nadat we ons weer door het verkeer en de wegwerkzaamheden hadden geworsteld. Eenmaal geïnstalleerd op ons campingstoeltje begon het te regenen, maar dat vonden we na een paar hete dagen helemáál niet erg.

Vrijdag 21 juli

Laatste dag Yellowstone. We zijn het erover eens dat we het, ondanks alle mooie en bizarre natuur, geen leuk park vonden om te bezoeken. Je rijdt uren door saai bos om ergens te komen, staat nog een extra uur stil voor wegwerkzaamheden en ben je eindelijk bij iets cools aangekomen, dan is het vechten om een parkeerplek en over hoofden lopen. Maar goed, we hadden nog één must-see niet gezien, en dat kan natuurlijk niet.

We stonden dus alwéér vroeg op en reden naar de Grand Prismatic Spring. We hadden het slimme plan om die in de vroege ochtend te bekijken om de ergste drukte te vermijden. Maar dat bleek een dom plan omdat het hete ding te veel stoomde in de koele ochtendlucht en dus helemaal niet te zien was.

Dan eerst maar (nog meer) hot pools bekijken. En een hele vette variatie daarop: mud pots. Dat is een hot pool waarin bacteriën leven die zo’n sterk zuur produceren dat de rotsen rondom worden afgebroken tot modder. Door het kokende water daaronder krijg je een bad van grijze en roze bubbelende blubber. Fas-ci-nerend. Allard moest me echt meeslepen, want anders was ik úren blijven kijken naar hoe er in de modder een bel ontstond die vervolgens barstte en modder alle kanten op flatste. Haha, ik moet gewoon nog lachen als ik eraan denk 😅

’s Middags gooiden we de Grand Prismatic Spring in de herkansing, die in de warme middaglucht gelukkig niet meer stoomde. Wow wat mooi! Een soort Oog van Sauron maar dan op de Gay Pride 🌈. Mooie afsluiting van onze dagen in Yellowstone.

Zaterdag 22 juli

We gunden onszelf een ochtendje uitslapen! Maar een dagje rust gunden we onszelf dan weer niet, om de een of andere reden. Ondanks dat we maar liefst 7 maanden de tijd hebben, hebben we op de een of andere manier vaak toch haast. Soms lijkt het meer racen dan reizen. Maar zo gaan al onze vakanties, we zijn nou eenmaal geen strandliggers 🤷🏼‍♀️

Direct onder Yellowstone ligt Grand Teton National Park, dus dat stond voor vandaag op het programma. In dit park draait het om de kleine maar ruige Grand Teton bergketen, die we vanaf verschillende uitzichtpunten bekeken.

’s Middags namen we een bootje over Jenny Lake, waar we aan de andere kant afgezet werden voor een korte wandeling naar een waterval en een uitzichtpunt over het meer. Toen we op driekwart van het wandelrondje waren, vertelden tegenliggers ons dat er verderop een grote eland op het pad lag te slapen en dat we dus terug moesten! We besloten toch even verder te lopen omdat we nog geen eland hadden gezien. Na een tijdje voorzichtig van een afstandje gekeken te hebben, kwam er een vrouw die met zo veel overtuiging zei ‘oh daar kan je gewoon omheen lopen hoor’ dat we er inderdaad maar met een boog omheen liepen. Geen idee of het nou inderdaad verantwoord was, maar het beest bleef onverstoorbaar liggen. We konden in ieder geval de Big 5 van dit gebied compleet afstrepen: wolf, bizon, beer, elk en eland!

De douche van vandaag was een heerlijk verfrissende duik in Jenny Lake. Daarna zijn we naar een dorp in de buurt gereden om Mexicaans te eten, voor het eerst sinds Mexico! Het was zowel qua eten als qua inrichting een authentieke Mexicaan: taco al pastor 🌮, enchilada’s met mole, Dos Equis bier, kapotte bankjes, niet al te schoon, tl-verlichting, gekleurde vlaggetjes en slechte muziek. Fantastisch! Inmiddels zijn we wel op het punt dat we met heimwee terugdenken aan het leven in Mexico.

We vonden een mooie slaapplek tussen wilde bloemen in allerlei kleuren. Gewapend met bear spray liepen we nog een klein rondje voor het slapengaan.

---

Dat was dus Yellowstone! We zijn stiekem toch een beetje teleurgesteld over de hele ervaring, maar hadden het niet willen missen, want het was toch ook wel errrrrg mooi. In de volgende blog gaan we verder naar het mooie Glacier National Park, doen we weer eens twee enge activiteiten en besloot het busje kapot te gaan. Ik denk dat die blog nog online komt voor we naar huis gaan, maar het laatste deel van onze reis wordt waarschijnlijk vanuit Utrecht geschreven 😉