We Will We Will Rocky Mountain You

Helaas, niemand gaat door voor de koelkast wat betreft het raden van de blogtitel. Terwijl ik dit schrijf, gaan we alweer ‘bijna’ naar huis (nog een maand). Gelukkig kan ik door deze blog te schrijven aan dat idee ontsnappen door terug te blikken op onze tijd in de staat Colorado, waar we door de prachtige Rocky Mountains reden!

Vrijdag 7 juli

Hieperdepiep hoera! Allard mocht vandaag maar liefst 33 denkbeeldige kaarsjes uitblazen 🥳. We maakten er met dank aan het cadeau van Bob en Marja een superleuke dag van. Een bus (chauffeur met flauwe grappen incluis) bracht ons van Durango naar het oude mijndorp Silverton. Daar lunchten we bij een echte saloon met live pianomuziek voor de historische vibes, hertenkoppen aan de muur en interieur in 1880-stijl. Bij wijze van verjaardagstaart aten we daarna funnel cake, een soort gefrituurde pannenkoekslierten.

Na wat winkelen kwam het hoogtepunt van de dag: we stapten in een originele oude stoomtrein 🚂! Vroeger bracht die kolen naar Silverton en zilvererts naar Durango. Vandaag vervoerde dit prachtige stinkding ons door een canyon, langs een superblauwe rivier tussen hoge bergen door. Af en toe toeterde de trein keihard en kwam er een mooie zwarte rookwolk uit.

We sloten de dag af bij een gezellig farm-to-table restaurant. Je kon de hamburgers zien lopen in de wei! Allard vond het een mooie verjaardag, misschien wel de leukste ooit.

Zaterdag 8 juli

Vandaag was een rijdag, maar dat is in Amerika meestal geen saaie dag! Zo reden we langs een gekke hotspring die op Jabba the Hut leek, proefden we honing(whiskey), vonden we een knapperig stokbrood (dat is echt een zeldzaamheid hier), gingen we in een wintersportdorpje van de rodelbaan en zagen we een marmot.

Het hoogtepunt van de route was de Million Dollar Highway. Niemand weet zeker waar de naam vandaan komt, maar de theorieën zijn dat de aanleg een miljoen kostte, dat er voor een miljoen aan goud en zilver onder de grond zit óf dat het uitzicht een miljoen dollar waard is. Dat laatste kunnen we bevestigen! We reden langs hele hoge bergen, een diep ravijn en een waterval.

Voor het eerst in onze reisgeschiedenis hadden we echt moeite om een slaapplek te vinden. Alles was bezet, zowel de campings als de gratis plekjes. Sowieso is het overal megadruk, Amerikanen houden net als wij nogal van roadtrips en kamperen. Waar we vorige reis buiten het hoofdseizoen waren en vaak het rijk alleen hadden, zit dat er in de zomer niet in… Uiteindelijk wisten we toch een pull-out langs een bergweggetje te claimen.

Zondag 9 juli

Mocht je denken: heeft Allard nou geen verjaardagscadeau gekregen van Maaike? Nou, zeker wel: we gingen vandaag canyonen! We maakten van een wetsuit een rugzak, vulden die met een helm en klimgordel en liepen met twee gidsen en een paar andere avonturiers een steil pad omhoog. Daar begon de actie: in drie uur tijd daalden we door de rivier in de canyon af naar beneden.

Onderweg hebben we een stuk of 10 keer geabseild en het leuke was dat elke afdaling anders was: naast een watervalletje, door een waterval, als een soort glijbaan tussen de rotsen, met een sprongetje naar een naastliggende rots, loshangend zonder voeten tegen de rotsen… Het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt was een afdaling van 40 meter naast een even hoge waterval. Eenmaal beneden maakte iedereen even mee hoe het is om in zo’n waterval te hangen. Schedelverpletterende ervaring kunnen we je vertellen, lang leve de helm 🚿😅

Na al deze adrenaline en krachtinspanningen waren we behoorlijk uitgeput. Gelukkig beschikt het dorpje Ouray over verschillende warmwaterbronnen. We childen dus de hele middag in een heel groot openluchtzwembad met baden van verschillende temperatuur, met uitzicht op de Rocky Mountains 👌🏻.

Maandag 10 juli

Gister een canyon bedwongen, vandaag een canyon bekeken. We bezochten het National Park Black Canyon of the Gunnison. Een epische naam voor een al even epische canyon. Echt een filmlocatie voor Game of Thrones: steile, zwarte canyonwanden met hele ‘piekerige’ rotsen en zo’n 600 meter naar beneden de rivier. Op z’n smalst is de canyon bovenaan maar 335 meter en onderaan maar 12 meter breed! We bekeken de Black Canyon van verschillende uitzichtpunten. Een hike stond niet op het programma: deze canyon is zo steil en ruig dat ze niet eens de moeite hebben gedaan om een wandelpad aan te leggen.

Dinsdag 11 juli

Weer een roadtripdag! We begonnen met een hele gekke hotspring, waar ijskoud en loeiheet water langs elkaar stroomden waardoor het nergens echt lekker zat. Wel kletsen we met een Amerikaan die terloops het land ‘Nieuw Finland’ in z’n verhaal verwerkte 🧐

Het uitzicht was vandaag echt geen straf: we reden over de Top of the Rockies-weg. De naam zegt het al, superhoog door de Rocky Mountains. We passeerden een pas van maar liefst 3687 meter! Dit was ook de continental divide: aan de ene kant van deze pas stroomt het water naar de Atlantische Oceaan en aan de andere kant naar de Pacifische. Op andere delen van de weg was het net alsof we ons in een Bob Ross schilderij bevonden. Veel happy little trees, hier en daar een beekje, wolkjes met friends en natuurlijk houten hutjes.

Voor mij volgde een kort nachtje: om 00:30 ging mijn wekker alweer. Terwijl Allard achterin sliep, zat ik voorin de bus in spanning te wachten of ik door de wachtrij zou komen voor Taylor Swift tickets in Duitsland (vandaar het midden-in-de-nacht-gebeuren). Het werden twee uurtjes vol zenuwen, maar YES het is gelukt! Het mag een klein wonder heten, maar ook de ander uit onze groep lukte het om kaartjes te bemachtigen en zo kunnen we volgend jaar gewoon met z’n achten naar het concert van Taylor Swift 🤩. Heb er even een dansje in het maanlicht voor gedaan.

Woensdag 12 juli

Misschien herinner je je van onze vorige reis dat we in Canada fietsen huurden en pas onderaan de berg bedachten dat we in de Rocky Mountains waren. Mensen, vandaag maakten we deze fout voor de tweede keer 🤦🏼‍♀️

Ik mis fietsen soms best wel, dus tot mijn grote vreugd had Allard een fietsverhuur gevonden voor een leuk rondje rondom een meer 🚲. Het begon allemaal vrij relaxt: af en toe wat hobbeltjes maar verder lekker plat. Leuk uitzicht over het meer, bergjes in de verte en luxe villa’s. Toen we er in kilometers bijna waren, begon het fietspad alleen errrrrrg steil omhoog te gaan… En het hield maar niet op! Wat een ellende. Ik wil je er ook even aan herinneren dat ik dankzij Taylor Swift slechts 3 uurtjes slaap achter de kiezen had én dat we op bijna 3000 meter hoogte zeer ijle lucht inademden. Toen we ook nog eens overvallen werden door een hoosbui, bereikte ons humeur een dieptepunt. Wat waren wij blij toen we die fietsen weer konden inleveren!

’s Avonds kwam het allemaal weer goed hoor. Bij de lokale brewpub deden we gezellig mee aan de pubquiz. De vragen waren wel iets te Amerikaans voor ons. Weten wij veel hoe de dochter van Hillary Clinton heet en waarvan die ene reclameslogan ook alweer was, haha! We haalden een prachtige score van 4 van de 30 punten. Helaas was er geen poedelprijs.

Donderdag 13 juli

’s Ochtends bezochten we een openluchtmuseum met allemaal gebouwen uit eind 1800. Veel gebouwen hadden in de buurt gestaan en waren hier weer opgebouwd om een dorp te creëren. We werden rondgeleid door twee katten, die elke keer met ons mee naar binnen gingen en daarna netjes voor ons uitliepen naar het volgende gebouwtje 😺. Zo bezochten we een woonhuis, postkantoor, bank, dokter, tandarts en nog veel meer.

Dit museum was trouwens in een dorp met de naam South Park, dus ook een bord van Kenny uit de tv-serie mocht natuurlijk niet ontbreken.

’s Middags namen we vanuit Denver de metro naar een andere planeet en kwamen terecht in een overweldigende neon-wereld waar elke vierkante millimeter gevuld was met gekke details. We liepen door de winkelstraat, bezochten een glazen paleis in een ijswereld en dwaalden door een magisch bos. Intussen verzamelden we ook nog eens herinneringen om een kwaadaardig plan van de overheid tegen te houden.

Huh? Ja, het is zo raar als het klinkt. We waren bij een… tsja. Kunstinstallatie? Van het kunstcollectief (?) Meow Wolf, waarvan we vorige reis al de locatie in Santa Fé bezochten. Het is niet te vergelijken met iets anders, maar echt gewéldig!

Vrijdag 14 juli

Na de cultuurdag van gister was het vandaag weer tijd voor natuur: Rocky Mountain National Park. We gingen alweer vroeg op pad en knoopten een aantal wandelingen aan elkaar tot een mooi rondje van zo’n 10 kilometer. We liepen door het bos, rond een aantal meren met besneeuwde bergen op de achtergrond, vergezeld door eekhoorns en chipmunks 🐿

Daarna reden we over een supermooie weg naar de andere kant van het park. We bleven maar omhoog gaan, en verruilden zo het bos voor de alpiene toendra. Dit is de hoogste weg in Noord-Amerika, tot wel 3713 meter! Onderweg kregen we de kans om een coyote van heel dichtbij te bestuderen, die liep rustig vlak naast de weg.

Zaterdag 15 juli

Vanwege de extreme omstandigheden (kou, wind, ijle lucht, hoge UV-staling) groeien er op de alpiene toendra alleen maar kleine plantjes, maar die bloeien wel in allerlei kleuren. Adembenemend landschap, figuurlijk maar ook letterlijk, merkten we toen we een klein stukje omhoog liepen en met onze tong op de grond boven kwamen.

Verder liepen we met park ranger Annie een gezellig rondje over de toendra en gingen we daarna zelf nog even op zoek naar dieren. We spotten behoorlijk wat elks (grote herten), superveel schattige marmotten die in de zon lagen te chillen, een roofvogel die duidelijk op jacht was naar deze marmotten en een pika. Een pika is een schattig knaagdier, en ja, duidelijk de inspiratie geweest voor Pikachu. We hebben een zoekplaatje voor jullie toegevoegd bij de foto’s.

Omdat we al een week door de Rocky Mountains reden, vroeg ik me af wat een nationaal park nog toe zou voegen. Het antwoord is: veel, dit park gaat hoog in ons favorietenlijstje! Aan het eind van de middag werd het wel tijd om afscheid te nemen van zowel het park als Colorado. Tijd voor de volgende staat: Wyoming!

Zondag 16 juli

Zo, vandaag deden we eens even helemaal niks. Bellen met thuis, boekje lezen, blog schrijven en op een stoel zitten.

---

Dat was Colorado! Absoluut een van onze favoriete staten: het is overal mooi, het weer was perfect, er zijn leuke dorpjes en er is veel te zien en te doen. In de volgende blog rijden we verder naar het beroemde Yellowstone. Tot dan!