Te eiland, ter zee en in het zwembad

In de vorige blog las je over onze eerste kilometers in Mexico, die kleurrijk maar ook heet waren. Na anderhalve week rondrijden in ons busje namen we even een (welverdiende, al zeggen we het zelf 🤭) pauze van telkens verplaatsen, tempels bekijken en vooral van de hitte. En die pauze ging zoals in de vorige blog aangekondigd gepaard met iets heeeeel leuks, waar veel van jullie nieuwsgierig naar waren. Dus bij deze!

Woensdag 12 april

Zeg je Mexico, dan zeg je ook ‘tropische eilanden’. Dus bevonden wij ons deze ochtend op de veerboot naar Isla Holbox, een eilandje ter grootte van Texel (gokje) met palmbomen, witte stranden en heel veel hippe toeristen. Of wij ook hip zijn, mag je zelf bepalen 😉

We hebben ons in ieder geval hip gedragen. We lunchten bij een café waar de avocado, havermelk, granola en açaibowls niet aan te slepen waren. Ons hoor je niet klagen, lekker hoor! Daarna huurden we een fiets met kek mandje om over de autoloze zandweggetjes in het dorp te crossen en wat stranden te bekijken. Tot slot streken we de héle middag neer op een strandbedje bij een relaxte beach club waar we voor minstens 30 euro per persoon moesten eten en drinken om onze aanwezigheid te verantwoorden. Tsja, dan ga je maar aan de cocktails hè! Daarna nog een pizza met chille livemuziek erbij en toen crashten we in ons hotel. Hoe word je zó moe van niks doen?

Donderdag 13 april

Omdat ik de telefoonoplader was vergeten in te pakken, hadden we géén idee hoe laat het was. Dat is wel écht het tropisch-eilandleven hè! Maar na een hipsterontbijt was het toch tijd om de veerboot terug te pakken.

Leuk eilandje! Misschien iets té hip, maar wel een welkome afwisseling van taco’s op een plastic bordje (wat ook leuk is trouwens). En fijn dat we onszelf een hotel hadden gegund, want zo konden we zonder haast heel de dag relaxen en de zonsondergang zien.

We hoefden nog geen afscheid te nemen van tropische eilanden, want we verruilden vandaag Isla Holbox gewoon voor het eiland Cozumel! Daar hadden we vijf nachten in een – hou je vast – all-inclusive resort geboekt. Ja echt, wij, all-inclusive. Maar het had een reden 😉

Vrijdag 14 april

Allard moest zich namelijk vanmorgen vroeg melden bij het duikcentrum van dit all-inclusive resort! (Eigenlijk gistermiddag, maar omdat de check-in bij het hotel 2 uur duurde haalden we dat niet meer. Oh Mexico…). En hij had geluk, want hij kon direct mee met een duik. En zo stond ik om 8 uur ’s ochtends in m’n eentje op de pier van een luxe resort de duikboot uit te zwaaien, haha. Euh ja… en nu?

Ik heb een beetje gezwommen en een snorkel gehuurd, waarmee ik een gigantische zeester en een grote zilveren vis zag. Allard kwam intussen terug met hele enthousiaste verhalen over prachtig koraal, haaien en roggen.

Misschien weet je van onze vorige reis nog hoe het behalen van mijn duiklicentie in Canada is gegaan (niet, want ik raakte in het zwembad al in paniek 😜). Ik had dus ook al tegen iedereen die het wilde horen verkondigd dat ik NOOIT meer ging duiken, want dat is niks voor mij hoor! Maar nu was ik stiekem toch wel geïntrigeerd door al die duikers met hun gekke spullen. En een beetje jaloers op Allards koraal- en haaienverhalen.

Daarom besloot ik in het zwembad de gratis scuba-demo te doen om het ademen onder water nog eens te ervaren. De instructeur vertelde me over het ‘discover scubadiving programma’, waarbij iemand je (letterlijk) aan de hand mee de diepte in neemt. Zelf hoef je alleen maar te ademen. Dat kan ik op zich wel, dacht ik zo. Binnen vijf minuten had de instructeur me overtuigd om het duiken op deze manier toch nog een kans te geven. Zo makkelijk gaat dat.

Na al deze commotie haalden we in het dorpje een pakketje op, met daarin een nieuwe campingdouche en een nieuwe e-reader voor mij. Aangezien ik gister ook al een nieuwe zonnebril kocht, zijn alle kapotte spullen nu vervangen, jee! 😁

Zaterdag 15 april

Terwijl Allard weer de zee in ging, had ik een introductieles in het zwembad. Dat was heel leuk en gezellig en de instructrice was echt top. Het ging deze keer zó anders dan in Canada, helemaal relaxt en easy en zonder paniek.

Na de lunch was het tijd voor het echte werk in zee. Ik was toen nog 30% enthousiast en 70% zenuwachtig. Met Allard, de instructrice en een andere beginnende duikster daalden we af tot 12 meter diepte, waar we zo’n drie kwartier bleven. Ik moet zeggen dat ik bij deze duik vooral nog bezig was met ‘omg ik ben onder water blijven ademhalen oh ja vissen’, maar zodra we boven water kwamen, waren mijn eerste worden ‘that was AMAZING’. Wow, wat een andere wereld, prachtig! Een halfuurtje later deden we de tweede duik, waar we een gigantische zeeschildpad en een pijlstaartrog zagen. WOW!!!

‘Hoi, ik wil morgen nog een keer duiken’ vertelde ik even later bij het duikcentrum. Het leuke was dat iedereen daar (+ Allard) zo mogelijk nog enthousiaster was dan ik dat ik het duiken zo leuk vond, haha!

De rest van de middag hingen we in het zwembad met cocktails. We hadden gister namelijk geconcludeerd dat we niet genoeg dronken om all-inclusive te rechtvaardigen 😜.

Zondag 16 april

Terwijl Allard onder water weer genoot van prachtig koraal en allemaal dieren (adelaarsrog, trompetvis, kogelvis, snappers, zusterhaai, pistoolgarnaal, kreeft, murene..), deed ik een poging om mijn reisverslag te schrijven bij het zwembad. Maar ik was te druk met mensen kijken. Dit resort heeft een bijzondere mix van gasten die voor het duiken komen en gasten die duidelijk voor de all-inclusive komen. Zo raakte een Amerikaanse vrouw die op deze vroege ochtend al aardig wat cocktailtjes naar binnen had gegoten met mij aan de praat. De eerste ‘oh my god I love Amsterdam’ is binnen! Gevolgd door het verhaal dat ze was aangereden door een fietser, waarop ik haar de tip gaf dan vooral niet op het fietspad te lopen 😉

’s Middags mochten we weer samen duiken en dat was weer fantastisch. Echt weer genoten van de onderwaterwereld met al het koraal en al die gekleurde vissen. Het coolst vond ik eigenlijk het stukje anemoon met gouden lichtjes dat voor mijn neus zweefde, maar Allard verklaart me voor gek, want we hebben ook een grote school barracuda’s gezien 😜

’s Middags fermenteerden we weer in het zwembad met een cocktail in onze hand en ’s avonds waren we moe.

Maandag 17 april

Allard ging weer duiken en zag weer veel moois, waaronder een nóg grotere zeeschildpad! Ik kwam deze keer wel toe aan schrijven. De rest van de dag chillden we alweer in het zwembad, in de jacuzzi en op de kamer. Vanwege storm ging Allards avondduik helaas niet door.

Veel meer is er niet te vertellen, want in een all-inclusive resort doe je niet zoveel. Hangen in het water tot je helemaal gerimpeld bent, heen en weer lopen, mensen kijken, voor je uit staren. Dan is het alweer tijd om naar het buffet te gaan. En geloof het of niet, maar we hebben allebei geen letter gelezen sinds we hier zijn.

Dinsdag 18 april

Allard haalde zijn geannuleerde duik van gisteravond nog in. Aan mij dus de schone taak om de tassen in te pakken, want het was tijd om te gaan.

Hebben we dat ook eens meegemaakt, all-inclusive op een tropisch eiland. Van tevoren nooit gedacht dat we dat zouden doen (we zijn tenslotte kampeerders nondeju), maar zoals Allard op dag drie verwoordde: ‘Godver, ik heb het naar m’n zin! Help, worden we all-inclusive mensen?’ 😆. Het was gewoon écht heel relaxt om in een zwembad te hangen met een cocktail in je hand en uitzicht op palmbomen en niet na te denken hoe laat en wat je gaat eten. En het was een fijne break van onze eerste twee weken rondreizen in Mexico, wat eerlijk gezegd af en toe best heftig was. Maar we zijn het er wel over eens dat we ons al snel zouden vervelen als er geen activiteit (in dit geval duiken) bij zou zitten.

Op het vasteland vonden we ons busje ongeschonden weer terug en verruilden we de luxe hotelkamer ter grootte van onze woonkamer weer voor de paar vierkante meter Mercedes Vito. Klaar voor meer avonturen on the road!

Duikfilm

En dan om te eindigen een filmpje van alle duiken bij elkaar!

---

Geen busavonturen deze keer dus, maar zeker een ervaring die óók bij reizen in Mexico hoort. En mocht je denken ‘tsjonge, die lui slapen meer in hotels dan in dat busje van ze’… euh ja, tot aan hier wel 😜. Maar in de volgende blog doen we weer normaal en gaan we lekker (wild)kamperen hoor! (Schrijf ik vanuit ons hotel in Oaxaca, haha.)