Through the fire and the flames en Viva Las Vegas!

Dit keer reizen we door de vallei des doods om daarna uit te komen in de meest levendige stad van Amerika. Ook bezochten we eindelijk één van de drukst bezochte parken… de Grand Canyon! Deze blog gaat over drie uiteenlopende bestemmingen in drie al even uiteenlopende staten: Californië, Nevada en Arizona.

Vrijdag 3 mei

Een roadtripdag! Van Joshua Tree National Park reden we naar Death Valley, maar daar deden we wel heel de dag over.

We zijn een klein stukje omgereden voor de ghost town Calico. Rond 1880 werd hier begonnen met het mijnen naar zilver en borax (hadden we nog nooit van gehoord, maar is een mineraal) en groeide de stad heel snel. Het werd al snel één van de meest opbrengende zilvermijnen van de staat. Op z’n hoogtepunt had Calico 500 mijnen, 1200 inwoners, 22 saloons, een China Town en een Red Light District. Maar helaas – de vraag naar zilver nam heel erg af en binnen 25 jaar was Calico weer verlaten.

De gebouwen bleven wel achter en zijn nu herbouwd / opgeknapt zodat je kan zien hoe het er vroeger uitgezien moet hebben (al verkochten ze toen vast geen stickers, ansichtkaarten, cola en popcorn). Het was leuk om door de straat heen te lopen en je voor te stellen hoe het er hier aan toe ging. Heet en stoffig hoefden we ons dan weer niet voor te stellen (maar gelukkig hebben ze nu dus cola… en een hele stoffige dikke kat 🐈😍).

We kookten heel wat kilometers verderop in een andere ghost town. Daar was bijna niets meer van over. De oude gevangenis stond er nog en voor een paar dollar mocht je daar in overnachten! We zijn toch maar verder gereden 😉

Zaterdag 4 mei

We werden wakker in de bergketen voor Death Valley. Ik dacht eigenlijk dat dat een saaie woestijn was waar je zo snel mogelijk doorheen crosste voor Las Vegas, maar het bleek het mooiste National Park tot nu toe te zijn 😲

’s Ochtends hadden we een moment van op precies de juiste tijd op de juiste plaats zijn. Het leger oefent hier in laagvliegen met gevechtsvliegtuigen en dat waren ze dus aan het doen. WOW!!! De F15s / F18s (volgens Allard) vlogen op zo’n 100 meter afstand over ons heen en daarna door het ravijn waar we naast stonden. Je kon het vuur in de motoren zien, zo dichtbij waren ze. Wat een enorme herrie maar wat ongelofelijk indrukwekkend. (En Allard vond het nog 1000x cooler dan ik, kun je nagaan. Hij was voor deze ene keer blij dat ik alweer moest plassen en we dus hier moesten stoppen.)

Helemaal excited begonnen we aan de eerste wandeling van de dag, naar… een waterval! De eerste die we zien, en dat in Death Valley 🤔. Een stukje daarvoor kwamen we in een soort oase en klimmend over rotsen en takken bereikten we het water.

Hierna werd het tijd voor het echte werk. Death Valley is de heetste en droogste plek ter wereld, omdat er drie bergketens voor liggen die alle regen laten vallen. Dus geen wolken meer voor regen en om de zon tegen te houden in de vallei. Wij waren nog in de laatste bergketen en reden naar beneden, met prachtig uitzicht op de witte vallei. Met de kilometer liep de temperatuur op…

Helemaal beneden stopten we bij Devil’s Golf Course, hele gekke ophopingen van zout uit een meer dat hier vroeger was. Een surreëel landschap. Verderop was een zoutvlakte. Dat is het laagste punt van Noord-Amerika, meer dan 80 meter onder de zeespiegel! We hebben een klein stukje gelopen maar zijn snel weer teruggegaan, want we verbraken het hitterecord van onze reis: 45 graden🥵🔥. Goed om te weten dat we op de heetste plek ter wereld waren (in 1913 is er 57 graden in de schaduw gemeten) en dat het record niet meer verbroken wordt 👍🏻. Het grappige is dat ernaast een berg van bijna 4000 meter ligt met sneeuw erop.

Daarna zijn we de bergketen aan de oostkant ingereden en zagen we bergen in allerlei pastelkleuren. Blauw, groen, paars, roze, zo mooi! Helemaal bovenop was het lekker koel (zo’n 25 graden) en warmden we eten op met uitzicht over de zoutvlakte.

Zondag 5 mei

Een rustig ochtendje voordat we de 12^e staat van de reis inreden: Nevada. Dat was gelijk duidelijk toen er in de supermarkt gokkasten stonden, haha! Op een parkeerplaats namen we nog even rust om uit te zoeken wat we gingen doen in het gekkenhuis dat we in de verte al zagen liggen… Las Vegas.

We begonnen met wel iets heel geks. We gingen namelijk… lopen. Jeetje, ongekend. Van ‘onze’ parkeergarage naar een ander resort. We kwamen twee andere mensen tegen op straat. Toen we binnen kwamen begon het al goed – we liepen min of meer gelijk een casino binnen en zagen een bar waar je voor $20 zuurstof in je longen kon laten stromen. Je mocht wel zelf de kleur kiezen.

Alle hotels/casino’s hebben een eigen show en wij gingen vandaag naar Penn & Teller. Twee goochelaars/illusionisten die in Amerika al een jaar of 40 heel beroemd zijn. Allard kende ze van internet en ik van Allard. Het was een leuke show – een mix tussen ‘simpele’ goocheltrucjes die ze soms uitlegden, illusionisme en cabaret. Na afloop zijn we met Penn én Teller op de foto geweest 👌🏻

We zijn nog een stuk De Strip opgelopen. Wat een hoop lampjes / reclames / flikkerlichten / billboards en mensen! Bij het Bellagio hebben we de beroemde dansende fonteinen ⛲️ gezien en maakten we een selfie met de Eiffeltoren én palmbomen 🌴, maar al snel waren we te moe om nog een stap te kunnen zetten.

Een Uber bracht ons naar onze slaapplek – onze eigen bus in een parkeergarage #glamourlife. Daar deden we een poging tot slapen. Maar… dat ging niet. Las Vegas slaapt nooit en de mensen die hier parkeren en de luidsprekers met muziek dus ook niet. En het was HEET. Na anderhalf uur draaien (we creëerden ons eigen zoutwaterzwembad, werd onze bus toch nog bijna een resort) zei Allard ‘zullen we dan toch maar een kamer nemen?’. Dus sjokten we om 02:00 naar de lobby van Treasure Island en na het betalen van een exorbitant fabulous bedrag (😭) konden we in een kamer mét airconditioning in bed neerstorten.

Maandag 6 mei

We zijn vandaag de hele Strip afgelopen om alle bizarre hotels en casino’s te bekijken / een wereldreis te maken. We hebben ons echt vermaakt – wat bizar, fantastisch en verschrikkelijk te gelijk. We zijn in Venetië, Parijs, Rome, Egypte, New York en het kasteel van Koning Arthur geweest. Ze kennen hier geen schaamte en hebben alles nagebouwd, gewoon omdat het kan. En nog best wel mooi ook! Galerijen met fresco’s, de straatjes van New York (wel met achtbaan 🤔), een sfinx, de Trevi Fontein… Het is vreselijk maar ik vind het geweldig.

Onderweg hebben we wat gedronken in het Hardrock Café (niks bijzonders, maar kan dat ook weer van de bucketlist af), zagen we Braziliaanse carnavalmeisjes met plakkertjes op hun tepels en een string, kregen we een foldertje voor escorts aangeboden en maakten we kennis met niets-vervoerende vrachtwagens met gigantische lichtgevende en geluid makende billboards. Wat een gekkigheid.

Na heel wat kilometers lopen namen we de bus naar Fremont Street, het ‘oude’ Las Vegas met iets minder maar nog steeds veel neon-reclame. Daar deden we iets waar je niet onderuit komt in Vegas… gokken! We probeerden eerst Blackjack. In het begin ging dat bij mij best goed, maar helaas pasten we speltip 33 (‘weet wanneer je moet stoppen’) niet toe. Dan maar roulette! We vervijfendertigvoudigden onze inzet van $1, yes! Toen zetten we alles op rood en werd het zwart. Damn. Nog één poging in een fruitmachine maar daar was je letterlijk binnen twee seconden je inzet kwijt. Helaas geen jackpot voor ons 😉

’s Avonds gingen we naar een show van Cirque du Soleil (uitspraak: surk doe solleeee). Omdat we in Las Vegas waren, was dat wel een speciale 18+ versie. Wat we zagen? Tsja, what happens in Vegas stays in Vegas 😜🙃

Dinsdag 7 mei

Lekker lang uitgeslapen voor we weer een stuk gingen rijden. Onderweg kwamen we langs de Hoover Dam (een gigantische stuwdam), gingen we voor de tweede keer deze reis Arizona binnen, reden we een stuk over de Route 66 en stopten we bij Hackberry’s General Store waar ze allemaal oude troep verzameld hebben. Verder werd Allard aangehouden omdat hij een paar mijl per uur te hard reed. Maar de politieagent was heel aardig en vooral geïnteresseerd in onze bus en reis, dus na een verbal warning mochten we weer verder 🤭

Woensdag 8 mei

Woehoe, dé topattractie van de States: de Grand Canyon! Over een besneeuwde weg (!!!) reden we er naartoe en na het parkeren hadden we ons eerste uitzicht. En… we waren allebei een beetje underwhelmed. Misschien omdat iedereen altijd zegt dat het zo mooi en groot is, vonden wij dat dus een beetje tegenvallen. Maar dat kwam later op de dag nog wel goed 😉

We besloten een fiets te huren om langs de Rim te rijden. Een goede beslissing, want de andere opties waren héél ver lopen, met de shuttlebus en dan om de paar minuten uitstappen, of een combinatie daarvan. Wij konden gewoon (na een uitgebreide veiligheidsinstructie, oh ‘murica) in ons eigen tempo fietsen. Ik vond het trouwens heel fijn om weer op een fiets te zitten, dat mis ik echt!

Bij elk uitzichtpunt zijn we gestopt en hoe meer we zagen, hoe mooier we het vonden. Wat gigantisch! Moeilijk voor te stellen dat een rivier dit allemaal heeft uitgesleten. Het coole was dat het in de verte regende, dus links zagen we een helderblauwe lucht en meer naar rechts werd het steeds donkerder.

Precies toen we bij het eindpunt kwamen, begon het te regenen, wat een timing. Terug hebben we dus wel de bus gepakt en door het raam zagen we een perfecte regenboog in de canyon, wow 🌈! Die staat helaas niet op de foto.

Na het eten en douchen liepen we nog naar een uitzichtpunt, maar we waren nét vijf minuten te laat voor de zonsondergang ☹️. We zagen wel elks. We wisten niet precies hoe die in het Nederlands heten, dus ik heb gegoogled: het is een grote hertensoort die in Europa ook wel Wapiti genoemd wordt (nooit van gehoord). Het zijn geen elanden, want dat zijn ‘moose’ (meese?). Maar in Europa worden elanden dan wel weer ‘elks’ genoemd 🤷🏼‍♀️

Donderdag 9 mei

’s Ochtends reden we met de bus een route de andere kant op en we zagen… niks! Het sneeuwde en de mist hing boven de weg, dus geen canyon te zien, haha! Dus we konden lekker doorcrossen. Ook geen wandelweer dus.

We reden naar Horseshoe Bend, waar de Colorado River een enorme meander maakt (geen idee of je dat zo kunt zeggen eigenlijk). Ook weer heel indrukwekkend, maar we hebben vooral gekeken naar alle ijdele mensen die nét iets te dicht bij het randje de perfecte instagramfoto’s probeerden te maken, en de búsladingen Aziaten die ‘uitgeladen’ werden. Het is goed te merken dat we in het hoogseizoen en in het meer toeristische gedeelte komen, want het is overal superdruk.

Aan het eind van de middag gingen we naar Antelope Canyon. We hadden daarover getwijfeld omdat je er alleen met een superdure tour in mag. Het is in een reservaat en de Natives vragen overal heel veel geld voor. Maar het ziet er altijd zo mooi uit dat we het toch maar hebben gedaan. En… man wat viel het tegen. De canyon was absoluut heel mooi, maar niet zo groot en we werden er met z’n 60en doorheen geduwd. En alles waar de tour om draaide was hoe je de perfecte foto kon maken. Bah. Toch laten we hieronder maar wel wat foto’s zien 😶

Na deze tourist trap reden we naar de slaapplek in Utah, hello again!

---

In de volgende blog laten we jullie nog veel meer spannende dingen zien zoals: RODE ROTSEN, nóg meer canyons en iets gevaarlijks 🤭